Hayatımın özeti ben 10 yaşındayken abimin anneannemden sürekli para çalmasıyla ve benim suçlu bulunmamla berbat olmaya başladı. Ve bir daha asla haklılığımı kanıtlayamadım.
herkesin hayatında olduğu gibi sıradan bir hayat yaşamak için doğdum sanırım. sıradan bir ilkokul, yarı sıradan bir lise sonrasında ilginç silsilenin başladığı bir üniversite hayatıyla birlikte hala garip garip şeylerle uğraşıyoruz.
niğdede üniversite okurdum, pazartesi salı niğdede olurdum, salı akşamları otobüse atlar istanbula giderdim, çarşamba perşembe cuma cumartesi istanbulda kalır, pazar günü dönerdim.
hiç alakamın olmadığı, nasıl geldiğimi anlamadığım projeler yaptık bitirdik. çok kritik noktalarda kullanıldı. garip geri dönüşler oldu. ankaraya yerleşik olarak geldikten sonra garip bir şekilde siyasetin en üst düzeyde döndüğü yerlerde projeler geliştirme şansımız oldu.
hiç alakası olmadığı halde siyasetin zirve insanlarına kadar götürdü bizi. fırsatları değerlendirmek için daha çok çalışmak zorunda kaldık. daha daha çok çalışıp farklı şeylere bulaştık. yeri geldi izmirin efeleri gibi örselendik, yeri geldi başbakan kadar kıymet gördük. hala ve hala niye nasıl oldu bilmediğim bir hayatın içerisindeyim.
"Kimi sevsem, onun hep uzakta bir sevdiği vardı, unutamadığı ilk aşkı ya da onu terk edip giden sevgilisi.
Kimi derinden sevsem, o bir başkasını derinden hatırlardı.
öylesine çok sevdim ki onları, başkalarına duydukları sevgileri anlatmalarını sessizce, içim acıyla kanayarak dinledim.
Beni yitirmekten hiç korkmadılar çünkü onlara göre fazla iyiydim. bu yüzden ilk anda vazgeçilebilirdi benden.
Beni terk edenlerden tek bir dileğim olurdu.
"Ne olur, bir daha beni aramayın. Çünkü ben kolay unutamıyorum. Çünkü ben size duyduğum o akıl dışı aşk yüzünden keder bahçemi dağıtıyorum. Çocukluğumun o güzel bahçesini" böyle derdim onlara ama yine de ararlardı beni.
Soluksuz ve umutsuz kaldığı bir gecede mutlaka akıllarına ben gelirdim.
Geceleğe dair hedeflerimi, hayattan beklentilerimi, gerçekten ne istediğimi bilmiyorum, bulamıyorum da. Ordan oraya aceleyle koşturuyorum sanki. Umarım yanlış bi karar vermem.
0-10 futbol, bisiklet, saklambaç 10-20 ilk mastır ilk öpücük ilk sevişme ilk bişiler 20-30 alkol seks uyusturucu 30-35 iş ev iş ev iş ev iş ev mına koyyıımm.
hayallerim var bunları gerçekleştirmek için uğraşıyorum. özgürlük mücadelesi veriyorum aynı zamanda. sevilmenin nasıl bir şey olduğunu hissetmek istiyorum. biliyorum ama hissedemiyorum. çoğu konuda net olmam eğer olursam o konudaki kararımın altında esir gibi hissediyorum kendimi.
bugüne kadar çok çalkantılı bir hayatım oldu. sürekli kavgalar, olaylar içinde büyüdüm. babasız büyüdüm. ve ailemden de yeterli sevgiyi alamadım. güzel bir aileye hep hasret duydum. değişik bir kişilik oldum. insanların yüzünü hep güldürmek için uğraştım. sonra bunun bir anlam ifade etmediğini hatta daha kötü olduğunu farkettim. sakin ve sessiz bir insan olmaya karar verdim. farklı arayışlar içine girdim. hiç değiştirmem dediğim kararları değiştirdim. kendimi araştırmaya verdim. ve hedefimi yüksek tutmaya başladım. ve şu sıralarda hedefim için çalışıyorum.
birbirinden alakasız o kadar çok hedefim, hayalim var ki, sanki bir ömrün bana yetmeyeceğini hissediyorum. mutlu son hayallerimin çoğunu gerçekleştirmiş olurum, kötü son hangi hayalin peşinden koşacağıma karar verene kadar film biter.
