“bambaşka bir hayattan her zaman yalnızca bir karar uzaktasın.”
hatta telefonumun ekranına bunun yazılı olduğu bir görsel koydum.
her okuduğum an her şeyi başarabilirmişim gibi geliyor, vazgeçeceğim veya erteleyeceğim ne varsa aksini yapıyorum.
küçüklüğümden beri yanımda olan kıymetli birisinin korktuğumda bana destek olduğu yegane cümledir. o, o cümleyi söylesin diye korkuyordum sanki ve o cümle söylendiğinde bütün korkular kayboluyordu.
Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
"O olmazsa yaşayamam" demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin O'nu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Çalıştığın binayı, masanı, telefonunu, kartvizitini...
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
ille de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları...
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
"O benim..." diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir şeylerin...
Mesela gökkuşağı senin olacak.
ille de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, ya da pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden, çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
ilişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak.
(bkz: seni seviyorum)
Bir insan bu yalana her zaman mı inanır ya, aslında sevilmeye o kadar da aç değilim ama bu yalan yüzünden hayatım çok altüst oldu, çok yanlış yön verdim.
