28 yılın sonunda ancak anladım hayata karsı tek başına durmaya çalışmak cok gereksizmis. Kendini yormak, yıpratmakmış.
Hayata karsi durusum iki kisilik. Sonra üç kismetse 4 kisilik olur.
hayatın hızla akan bir nehir olduğunu düşünürsek ona karşı durmak bir yana ayakta kalmak bile mucize olur diye genelde hayatla birlikte yol almayı tercih ederim. varsın dilediği yere götürsün... ondan daha iyi mi bileceğim nereye gitmem gerektiğini?
