Pantolonunla suya giremezsin. Cüzdan dediğin tanrın ıslanır, olmazsa cezalandırılacağın kimliğin zarar görür. Her gece dönmek zorunda olduğun evine gitmek zorundasın, seni sen yapan, sosyal statünü belirten kıyafetlerini yıkamak ve ütülemek zorundasın. Bunun için ise zaten bedava olan su'ya para ödemen gerekir, yorulmamak için aldığın makinaların taksitlerini ödemen gerekir.
Nefesini tutup bunların peşinden koşuyorsun, koşarken ise yaşamayı ihmal ediyorsun. Aslında tek yaptığımız hislerimizi ötenaziyle yok etmek.
Binlerce liralık ayakkabılarımız, kıyafetlerimiz, telefonlarımız, "dünya'yı avuç içimize sığdıran" bilgisayarlarımız ve yorulmamak için bindiğimiz kocaman arabalarımız var! Aslında sadece onların insanları var.
En son ne zaman yıldızları izlediniz, ne zaman bir meteor yağmurunu izleyebilmek için şehrin dışında yüksek bir yerde kamp yaptınız? Ne zaman bir şelale için yüzler km yol yaptınız? Aptal telefonlarda izlediğiniz hangi giflerin hazzı bu gerçekliğin yerini tutabildi?
Daha canlı yaşayabilmek için daha yüksek pikseller mi gerekli, daha uzun ömürlü bataryalar mı?
Sence?
Okulda, iş yerinde, sokakta yeni insanlar tanıyoruz. Bazen onlardan etkileniyoruz, bazen de aşık oluyoruz. Şimdi burda samimiyetle kim itiraf edebilir, hangimiz hoşlandığımız insanı sanal ortamda bulup irtibata geçmeye çalışmadık ki? Burada binlerce arkadaşımız var, yüzlerini piksellerde gördüğümüz ama asla tanışamadığımız.
Yıllarca faturalar ödeyeceğiz, banka kuyruklarında bekleyeceğiz, fiyakalı okullar bitirip parası iyi olan işlere gireceğiz, belki de -mecburen- evleneceğiz. Sana garip gelmiyor mu? Atalarımızın binlerce yıldır yaptığı şeyleri tekrar edip farklı hayatlar sürmeyi bekleyeceğiz, bunları reddedenlere ise "Deli!" diyeceğiz.
Başımızda duran boş beyinli taklit, poşet insanların altında olacağız her zaman. Daha yüksek koltuklar, daha yüksek maaşlar, daha güzel kadınlar ve daha yakışıklı erkekler!
Hepsi bir mezara girene kadar yanımızda olacak olan mutluluk replikaları gibi gelmiyor mu sana da ?
Para, seks, mevki, diploma, iş...
Bunlar hiç ilgimi çekmiyor biliyor musun?
Bunların yarattığı sahte, taklit heyecanlar beni kandıramıyor, beni yutamıyor.
Gerçek olan şeyler var, ben onların peşinden gideceğim.
Dünyada ne var kendine dert eyleyecek,
Bir gün gelecek ki can bedenden gidecek,
Zümrüt çayır üstünde, sefa sür iki gün.
Zira senin üstünde de otlar bitecek.
