tam olarak şöyle yapıyorum. aşil tendonunun sağ tarafında bulunan yüzeye ayak baş parmağımı iyice temas ettiriyorum. daha sonra baş parmağımı yavaşça aşağı ittiriyorum ve çorap baş parmağım ile ayak işaret parmağımın arasına giriyor. çorap artık çıkarılabilecek haldedir.
herkesin normal diyebilecegi bir insan olmak. hobi olarak yapiyorum bazen. o zaman herkes duzeldigimi, sorunlari cozdugumu, durup dururken loto falan ciktigini saniyorlar. garipsiyorlar yani normal olmami. alistilar sanirim bana gore normal halime. ki o zamanda herkes mazosist, karamsar, sessiz, uyurgezer vs diyor.
Sokaktaki seçim bayraklarını saymak. O değilde bir sokakta yüzden fazla bayrak var ya,tüm türkiyede kim bilir ne kadar vardır. Milli servet çöpe gidiyor.
çiçek, yaprak falan kurutup biriktiriyorum. ne işe yarayacakhiç bir fikrim yok ama takıntı işte. işin tuhafı bine yakın ot var, binini de nereden aldığımı hatırlarım.
1-Şıpsevdi sakızlarının içinde çıkan (fal mı denir bilmiyorum) aşk; ... diye başlayan kağıtları biriktirmek, üstüne yerde hatta çöpte bile görsem alırım. O üzerindeki kız ve erkeği çok tatlı buluyorum. Bir gün onların resimlerini çizeceğim.
2- günlük, not defteri tarzı günlük alma ama sonrasında kıyamadığından kullanamama.
3- bir yerde küçük ve hoş bir şey bulursam onlarıda toplarım, hepsini koymak için özel bir kutum var.
bir elimle, diğer avuç içimin başparmağa en yakın olan çizginin ortasını ısrarla kaşımak bir süre sonra tarifi mümkün olmayan bir zevk yaşıyorsunuz oradan geçen sinirler sayesinde. çoğu zaman yara oluyor, morarıyor.
ayak altımın topuğunun bitiş yerini anneanneme kaşıtmak. fakat öldü kendisi. artık o zevkim tarihe karıştı. nur içinde yatsın.
birde şans eseri bir hareket yaparken omurgam kütleyince çok mutlu oluyor ve rahatlıyorum.
