Futbolda sadece bazi takimlarin yarismasini seviyorum.
Dün basbetbol macini izledikten sonra anladim ki Ben her macta heyecanlamiyorum,ayni zevki almiyorum
Bunun disinda araba yarislarina ilgi duyuyorum seviyorum. F1 mesela.
Her yaris sevmem mesela
Bide artistik patinaj severim hani buz ustunde sanatsal dans edip figurler yapip puan aliyorlar.
normal dans yarislarinida çok severim.
mesela akıl hocalığı yaparsın birine, çıkış yolu bulamadığı için gelip yardım istedi diye. dert babasısın ya zaten gelen içini döker giden eyvallah demez. saatlerce konuşur konuşur konuşur, dinlersin. "benim haddime değil ama;" diye başlarsın anlatmaya günlerce belki aylarca. tabir-i caizse kendi ellerinle büyütürsün, sorunlarını nasıl çözmesi gerektiğini öğretirsin bir anne hassaslığıyla.
sonra bir gün sen düşersin...
"bana ne" der tüm kibriyle. horozlanıp "büyüdüm ben senle uğraşamam herkesin derdi kendine" demeye getirir,seni küçük görüp davranışlarını sorgulamaya kalkar daha dünkü bebeğin. hayırsız evlatmış der canın yanar kabuğuna çekilirsin bir daha kimseye yardım etmem diyerek. sonra bir gün başkası gelir "yardım et bana çıkamıyorum çukurumdan" der...
sil baştan.
insan hep kendi kendine yanar. sen onu söndürmeye çalışırken onun alevini de üstüne alırsın. iyileşir, belki söner ateşi biraz durulur ama kül olan sen olursun, dönüp bakmaz bile.
o yüzden bırakın insanlar yansın. kendinizi söndürün, başkalarına can suyu olmayın.
hayattaki en aile bagi zayif, en carpe diem yanlisi, en bugun var yarin yokcu insanim saniyordum.
yas aldikca sunu anladim ki, hayatinizda size emegi gecmis ve yeri doldurulamayacak insanlarin kiymetini 30'lariniza yaklastikca anliyorsunuz.
evet 20'li kardesim, sen asla yapmayacaksin bunlari. asla boyle hissetmeyeceksin. hi hi, evet dogru.
farkında olmak bir çok yanlış adımın geri çekilmesine olanak sağlar. farkındalık bazı anlamsız gibi görünen ama kendinizi yapmaktan alıkoyamadığınız şeylerin mantıksal açıklamasıdır. nedenini farkettiğiniz bir şeyi yapmaktan kendinizi alıkoyabilirsiniz. farkında değilseniz dolap beygiri misali sebebini bilmeden yapardurursunuz.
mesela ben, sigarayı bıraktığımda dünyaya gelen çocuk şimdi buluğ çağı sorunlarıyla haşır neşir. ama arada içerim ve tamam bu kadar derim ve bırakırım. bu esnada bir paketi 2 günde de bitirdiğim olur, bir haftada da. ama asla bağımlı olup her gün içmeden duramam psikolojisine girmem. mamafih farkına vardım ki ne zaman nescafe içsem hep ardından bir sigara içesim geliyor. ve sigarayla kaçamak hakkımı kullandığım dönemdeyse gülümseyerek bakıyorum beni baştan çıkarmaya çalışan kahveme ve diyorum ki "sen payına düşeni aldın hadi yoluna yavrum" ve kendime bir öpücük yolluyorum gördüğüm ilk aynada.
Birini çok sevip, çok değer verince. Her şeyi sineye çekeceğimizi sanıyor.
Hatalarını kapamaya çalıştıkça " o nasılsa cepte, beni bırakmaz" düşüncesine kapılıp daha beterini yapıyor.
Fark etmek, gözden kaçırdığımız bir gerçeği görebilmeye başlamak mı yoksa zaten farkında olunan şeyi,farklı görmeye başlar hale gelmek midir, bilinmez.
Benim fark ettiğim şey,hiçbir tanımlara uymadığım. Beni anlatabilecek bir tanım bulamıyorum.
Geçmişte yaşanan yıkımlar, bugün götünü tırmalar. Genelde öyle oluyor yani.
Bazen boş bir anımda şöylemesine uzanırken hayatımdan kayıp giden her şey adına tek tek vicdan azabı duyabiliyorum. Ölmeden önce ölüyorum, Çürüyorum falan. Bir ceset gibi. Ya da belki de, zamanında çoktan örselenmesi gereken sikik egomun zaafları üzerinden boktan triplere girip acı çekmeye çalışarak cezalandırıyorum pişmanlıklarımı; kendimi. Kim bilir.
