1 tlye satılan elma şekeri için babamdan yediğim dayak.
Okul kantine 50 kuruş borç yaptım diye babamdan yediğim dayak.
Bir çocuğun bisikletinden düşüp direksiyonu yamulttum diye babamdan yediğim dayak.
Eve gizlice net bağlattım diye babamdan yediğim dayak.
Kontür aldım diye babamdan yediğim dayak.
Ve daha yediğim nice dayak.
yeni evimizde geçmiştik. 12 yaşımdaydım. dolabımızda 4-5 tane zeytin vardı bir de yarım kilo soğan o gün soğan kavurmuştu annem büyük abim askerde ortanca trakya da üniversitede. ve ben hayatımın en güzel en lezzetli yemeklerinden birisini yemiştim. zor günde annemle babamla yağda kavrulmuş soğan yedik. hey gidi günler. allah kimseyi açlıkla terbiye etmesin...
Sigara bağımlısı olan bir gencin, sırf sigara alacak diye istediği şeyleri alamaması tam olarak bir fakirliktir. Canı döner çeker, cüzdanına bakar ve eğer döner alır ise sigarasız kalacağından ötürü o döneri alamaz hayal kırıklığı ile evine gider.
Zamanında çok yaşadım bu durumu ben çok şükür ki artık eskide kaldı.
sen bi hiddetle yanına en alkolik arkadaşını al bas istanbula git, cepte 200 lira para 1 günde bitsin. arkadaşının annesi sana 300 lira göndersin düzgün harcayın dönene kadar yetsin desin ona rağmen o para da aynı gün bitsin, arkadaşın tüm parayı şaraba yatırmış olsun. hemde öyle dandik şarap da değil bildiğin iyi şaraplar. ulan açız ölecez gitmiş pahalı zevklerine para yatırıyor adam. 2 gün kuruyemişle beslendik. doğum günümde arkadaşım altın hızma almıştı onu bozdurduk 5 tl verdi kuyumcu. o paraya sigara aldık 2 saatte o da bitti. deli gibi yağmur yağıyo bankamatiklere sığındık gitcek yer yok. açlıktan öle öle şarap içiyoruz bi yandan sıcak tutuyo gerçi.
ama en can alıcı noktası filmlere konu olacak şu sahneydi: son geriye kalan 2liraya salamlı peynirli sandviç aldık. paramız 1 tanesine yetti ortadan dikkatlice böldük, fakiriz eşit yiycez. elimde resmen 2 günlük bi açlıktan sonra ilk kez mideme adam gibi normal gircek bi besin tutuyorum. arkadaş yaladı yuttu anında, bişey anlatıyo bi kaç bozukluk bulmuş. onu dinlerken bi anda elime bişey çarptı.
ulan resmen kedi plan yapmış, hayvan sinsi sinsi yaklaşmış geldiğini bile hissetmedim. patiyi vurdu elime kaptı kaçtı yemeğimi. sinir krizinden sinir krizi beğen. yıllarca alay konusu oldu bu, başkası anlatsa inanmam bile, bide bi ton dalga geçerim. ama öyle acı bişey ki sözlük gülemiyosun bile. sokak kedisi hain planlarla yemeğini çalıyor, sende açlıktan kıvranıyosun bi köşede.
az önce "sözlük yazarlarının bugünkü harcamaları" adlı başlığa bakıp bakıp bakıp bir daha bakıp kaparken yaşadım. bizzat gün içinde ampul ve bilgisayar için kullandığım elektrik dışında bişey harcamadım.
o zamanlar 2. ayımızı kutlayacağız ama ben parayı evde unuttum cebimde toplasan 5-6 lira anca var. tutturdu yok aşkım gel sinemaya yok burger kinge yok gel çiçek alalım yok pammık şeker ne dese reddediyorum ama bozulmasın diye bir espridir bir gönül almadır bir öpücüktür efenim her neyse tüm gün onu yapalım şunu yapalım geçti mal gibi param yokta diyemiyosun 40 takla atmıştım o gün..
ilk sigaraya başladığım zaman anadolu 2.5 liraydı o zaman cebimde 2.4 lira vardı cebimde, adam 10 kuruş eksik diye vermemişti sigarayı çok dil dökmüştüm sonra veririm diye ama yavşak vermedi işte sonra gidip apartmandaki küçük çocuktan 10 kuruş alıp sigarayı almıştım.
2011 nisanında bir hatun vardı. nasıl oldu bilmiyorum aşık olduydum. bir pazar günü henüz flört eder iken cebimde 90 kuruşla yanına gittiydim. biraz gezdik yürüdk neyim işte. sonra buna ben o fakir halimle işlek bi caddenin üzerinde elini tutup ilanı aşk eylediydim. kabul ettiydi saolsun. fakirliğime 1.5 yıl dayanabildi ama, yine iyi dayandı. allah razı olsun valla.
ilkokulda arkadaşımın kitabını çalıp ( hocanın alınacak diye zorladığı türden olan bir kitaptı ) güzelce kaplamıştım. Aslında kitap alamayacak fakirlikte değildik ama yaptım işte pişmanım.
sene 2002, henüz daha çok küçüğüm. ailemden aldığım günlük harçlık anca meybuz almaya yetiyor. arkadaşlarım atari oynamaya gidiyor, ben gidemiyordum. çünkü meybuz alırsam param kalmıyor, almazsam ise zaten yetmiyordu. bir gün mahallede top oynarken, mazgalın içine düşmüş bir bozuk para gördüm. bir anda topu falan bırakıp mazgalı kaldırmaya çalıştım. ama gücüm yetmedi. bir arkadaşımı çağırdım. eğer parayı alırsak birlikte atari oynamaya gideriz dedim. hatta meşhur oyunumuzda metal sulugdu. neyse baktık iki kişiyle de kaldıramıyoruz. vazgeçtik ve o parayı hiç alamadım. atari salonuna da gidemedim.
bir gün ferrarimin anahtarını kaybetmişim, o zamanlar para da yok tabi, gittim komşuya ağız büktüm bugattisiyle bıraktı beni işe, konu komşu da olmasa perişan olacaktım.
fakirlik, sadece yazılan örneklerde olduğu gibi maddiyat değildir.
ama illede maddiyatsa köprü altında bali çekenlere veyahut herkes evinde huzurla uyurken çaresizlikten sokakta çırpınanlara sorun, net bir cevap gelecektir.
cebimde 2 lira varken bakkala makarneks almaya gitmistim. 4 tane alip 2 gun boyunca yiyecektim. cunku makarneksi 50 kurus zannediyordum. sonra bakkal 4 lira deyince 2 tanesini geri koyup 2 tane alip ciktim. biraz utandim sonra. neyse bu da boyle bir animdir.
çalışmaktan bitmişçesine yorgun olduğum bir günün akşamında cebimde dolmuşa binecek para bile kalmadığı için (bkz: çekirge caddesi)nden (bkz: küçükbalıklı)'ya kadar yürüdüğüm o yaz akşamı tatlı bir anıdır fakirlik adına.
