Bir bir buçuk yıl kadar çalışmadan, hiç stres yaşamadan evde oturmak, o kanepeden bu kanepeye atlayıp tembellik yapmak, bütün zamanı film izleyerek, oyun oynayarak, kitap okuyarak ve uyuyarak geçirmek. günlerin isimlerinin, sırasının, saatlerin anlamı kalmasın, öyle ki insanlar ne işe yaramaz insan diye dudak büksün, öyle bir rahatlık ve boşvermişlik içinde yaşamak.
baharda başlayan beni süründüren alerjimin bir an evel geçmesi. insanlık adına düşünme yeteneğiniz sağlıklı ve mutluyken gelir bu gün kendime istiyorum .
