içindeyim depresyonun ortasında. tam ortasında belkide en köşesinde. yalnız bir ruh hali. içinden çıkılamaz. cam pervazlarında olricle birlikteyim. "içimde yılgın rüzgarların ayak sesleri" dışarda onca göz. şarkıdada diyor. güneş tepemde doğuyor. beynimi yakıyor. belkide beynin kablolarını.
söndürdüm sigarayı gecenin yüzünde. cızz. gitmeli.
yada dursana orda. gitmemeli. savaşmalı. neye kime karşı ? içimdeki değirmenlere...
sessizlik iyidir , iyidir her daim. tamam kabul susarsam insanlar rahatlayacak. insanlardan bana ne be adam ! beni öldüren bir adamdı değil mi. hatırlıyorum. o gece o yağmurdan kaçıyordu. gerisi sessizlikle devam ediyordu beyaz kağıtlara yada bir kefene. o tür birşeydi üzerimdeki elbise.
kiz arkadasinin, ayrildiktan 2 gun sonra bara gittigini ogrenen kimi yazarlarin icine dustugu durumdur. lan uzulsem mi uzulmesem mi bilemedim. ne mal bi durum bu ya.
--spoiler--
duygusal yorgunluğum tavana vurdu. gördüğünüz gibi değilim işte!. yüzleşmesi sıkıntılı, kabullenmesi de zor. rol yapmak... farkına varınca kişiye sahtekârlık hissi veriyor ya. ondan dolayı belki de... cesaret maskemin arkasına saklanıp, yalancı gülümsemeler gönderdiğim yabancılarsınız hepiniz.
hiç birşeyden tat alamıyorum. aldığım antidepresanlar, antipsikotikler sadece ağzımın tadını bozuyor. akşama kadar esnetiyor. bir de belki ağlama krizlerini engelliyor. sarhoş gibi geziyorum. ama içimde hala aynı sıkıntı. siktirolup gidesim var. kimsenin suratına bakmadan, kimsenin ne diyeceğine aldırış etmeden defolup gidesim var. kafam dolu. pencere kenarında sigara içerken neden olduğunu bilmediğim sıkıntı midemi ağrıtmaya başladığında nefret ediyorum kendimden. tıpkı attığım sigara gibi uçasım var yere doğru.
--spoiler--
düşüyorum yerlere insanların ellerinden. küçük değil benim dünyam. düşüncelerimde büyürüm.
düşüyorum gözlerinden yerlere. ellerinde birer hiçlik. anlamsızlık. boğazımda bir düğüm. çözülemeyen kördüğüm gibi hayat.
kalp kırıkları merdivenlerde. ve o tiz ses.
