ailemden ayrı sikik bir yurtta kalıyorum. okula kaydım geç oldu , bir hayli geri kaldım. hocalar vize ödevlerini bile vermişler. ben daha kitapları bile toparlayamadım. yalnızım , dolayısıyla feci canım sıkılıyor. bu arada yurdun yemekleri vasat altı. gelmeden önce 70 kiloydum , yarın tartılacağım bakayım kaç olmuşum.
Çaylak olmam... Sanki süreç uzadıkça uzuyor... Uzadıkça uzuyor uzuyor... Uzadıkça da üzüyor... Şu an aslında ben yogum kimse bilmiyor okuyamıyor görmüyor... Korkunç. En iyisi bi hafta sonra geri geleyim...
Derslerden gram bir şey anlamıyorum. Yatay geçiş düşünüyorum o da ayrı bir mesele zaten. Ulan çok mu biliyorsun Türkçesini de bi de geldin ingilizce bölüme. Benim de hiç kafam basmıyor arkadaş.
Yalnızlıktır. Öyle iki muhabbet edecek kimse olmayışıdır. Bakıyorum etrafa kimseler yok herkes yemeğe gitmiş, benim öğle yemeği yeme huyum yoktur pek açıkçası, sabahları iyi kahvaltı yaparım gündüz bir kahve filan içerim akşam yemek yerim, bu yüzden de yalnız olurum öğle yemeği saatlerinde.
bazı insanların menfaatleri için yapamayacakları şey olduğunu görmek çok can sıkıcı. Gözünün içine baka baka yalan söylemeleri insanlara iftira atmaları ufak tefekte olsa hırsızlık yapmaları hak yemeleri en önemlisi. gibi gibi.
Kamu Spotu: Bizler ölümlüyüz. Ölüm sonrası neyin beklediğini kesin olarak kestiremiyoruz. Akıllı olun.
