çocukken annemler mahalledeki kuran kursuna göndermişti, kurs bitince de kuran okuma yarışması olmuştu ve ben kendi dalımda ikinci olmuştum. ama 8 yaş dalında da sadece iki kişi vardı zaten.
tarsusta yapılan kurtuluş koşusuna 100 civarı öğrenci katılmıştı. yıl bindokuzyüz bilmem kaçtı. tabi bacaklar alınmış, antremanlar yapılmıştı. herşey hazırdı. start verildi koşu başladı. gayet iyi gidiyordum. uçuyordum. köyden gelen gençlere baktım bi şöyle çok uzaktaydılar göremedim. eğdim kafamı devam ettim. yardırıyordum. arkama baktım kimse yoktu. fark atmıştım. bitiş yerine geldim. çizgiyi geçtim. boynuma çiçek astılar. tebrik ettiler. kendi rekorumu kırmıştım. o ara arkadaşımı gördüm ve tablo netleşti. nerde kaldın diyordu. wtf dedim içimden... sonuncu olmuştum. ya çiçekler tebrikler dedim. bak bendede var deyince gözyaşlarımı tutamadım. bu uzun yazıyı okuduysanız aklınızı s.kim. bu benim en eften püften başarım işte. 100 kişilik yarışta 100. olmak. var mı ötesi.
Üniversite kantininde gazete satışlarını bırakmışlardır, kantini vakıf işletiyordu, onun tekrar satılmasına yardım eden, vakıfla konuşan 3 kişiden biri oldum.
Bunun dışında eyleme katılmak için para toplanıyordu, eğitimcilerden yardım isteyen 4 kişiden biri olmuştum, otobüs parasının yarısını toplamıştık.
okula asla ve asla uğramayıp 2,32lik bir ortalamaya sahip olmak.
asla deniz hukuku dersine girmeyip vizesinden 75 almak.
2dersten kalıp diğerlerinden dd ile bile geçecek olsam ortalamamın 2,00 altına düşmüyor olması.
çokzel salağa yatmak.
2 dipsos akdeniz pizza bitirip üstüne de 1 steakhouse menü 2 cheeseburger yemek.
gece kitap okurken uykum gelir. elektrik düğmesi de 32505 metre uzakta olduğundan iki terlikten biri muhakkak o ışığı söndürür. çok pratiğim vardır bu konu da öyle ki o arada uçan sineği bile oraya yapıştırırım.
şimdi burda kendimi kötülemek istemiyorum. evet başarısız çoğunluktanım. gün gelir devran döner. hem başarı nedir ki; internet alemi kadar sanal bu dünya da. marifette, başarı da insan olabilmektir. surtten bahsetmiyorum, hakikatte insan olabilmek inanın en zor iştir.
üniversitedeki hocalarıma bölümm olmamasına rağmen üds ve kpds özel dersi veriyorum.herkes çok ilginçmiş gibi bakıyo ama çok normal bir eylem esasında.
