Konuşurken uyuyakalmayalı o kadar zaman oldu ki telefonumla aynı odada bile yatmıyorum.
Artık sevgili olma eksikliği bile hissetmiyorum. Bazen bir boşluk hissediyorum ama onla mı alakalı onu bile aklıma getirmiyorum. iyi mi kötü mü bilemedim.
Lise arkadaşıma 10 yıl sonra bir mağazada rastladım. Yani lisede o başka bölümdeydi 2-3 ay sabredip gittim konuştum şu an herşey yolunda galiba oda bana karşı olmaz modunda değil uzun uzun konuşmaya başladık galiba aşık oluyorum.
karmaşık, ya biz neden panda manda değiliz ya da hayvan, koklaşalım hoşlanalım bitsin on kez doğru insan mı değil mi derdi yok. kumru da olmak güzel eşin ölünce bir atarlar giderler başkası da olmuyor zaten. biz insanlar neden böyle karışık canlılarız?
