yavaş yavaş kendimden umut kesiyorum,rıhtımımdan uzaklaştım revanlarımla yok oldum,hala deniz ortasındayım hiç bi limana yanaşmak istemiyorum gerçi istesem yanaşabilceğim yer var mı oda ayrı bi soru.pusulam yön kavramını kaybetmiş düz gittiğim yolda bile yön değiştiriyor anlaşılan hareketli bi şey benim istikametim aslında biliyorum ne olduğunu ama söyleyemiyorum.yukarda birisi var ve arada kara göründü diye bağırıyor bense istemiyorum ikamet etmeyi belki aydınlık olsa ilerlerdim ama kara bana göre değil artık.umudumu kesiyorum kesiyorum keesstim.
