karar almak için bir amacının olması gerek. bir amacım yok. aldığım bir kararda yok. sadece nefes alıp veriyorum uzunca bir süredir. bu da otomatik gerçekleşiyor sanırsam. ona bile karar veremiyorum amına koyayım.
artık sözlükte tanıştığım hiç kimseye fotoğraf, instagram, facebook, telefon numarası gibi bir ifşada bulunmayacağım. sonra saçma salak olaylar oluyor, rahat rahat yazamıyorum lan sizin yüzünüzden....
çok ısrar edip, sesini duymam gerek diyenlerde skype açsınlar....
Daha da çekileceğim kabuğuma. Ne twitter ne sözlük ne başka site, ne sokaklar ne kafeler ne arkadaşlar ne aile. Daha da kapatacağım kendimi, kimse bilmeyecek yaşadıklarımı kimse okumayacak yazdıklarımı. Kendime yazıp kendimle sohbet edip şarkılar söyleyip şiirler dökeceğim kalbimden. Kimse içimdeki sevgiden, içimdeki sevgiliden güzel, iyi, mükemmel değil. Bu da hem hayatın dışına hem sana hem de yazarlara vedam olsun. Hadi eyvallah herşeye.
Bi karar aldım ama yeterince hazır değildim olmadı ama ben verdiğim karar doğrultusunda devam edeceğim. Kendi kararlarım kadar önemli değil başkalarının fikirleri.
