Yapmadığım için pişmanlık duyduğum ne varsa yaparım, içimde kalanları teker teker eritirim önce.
Kalan son zamanlarımda ise ailem ve sevdiklerimle sakin, huzurlu bir yerde ölmeyi beklerim.
Annem yanımdayken ölmek pek de zor olmaz zaten. Tabi onun açısından bakarsak bu anı görüp üzülmesini ister miyim? istemem.
ilk 28-29 gün kimseye çaktırmam. sondan bir önceki gün tüm sevdiklerimi toplayıp durumu anlatır, benden sonra benle alakalı yapılacak şeyleri varsa hangisinin ne yapması gerektiğini falan söylerim. son günümü de eski hatıralardan bahsederek geçiririm. ve mümkün olabilirse, ölürken bile yanımda "o kadın" olsun isterim.
Bir beste yapardım. Herkesin beni anacağı ama bestede adımın geçmediği bir beste isterdim. Tüm insanların dilinde dolanan bir beste olsun isterdim tabi ki.
Okumak için geldiğim bu şehirde 1 dakika bile beklemeden kaçar giderim orası kesin.Sonra bütün arkadaşlarımı toplarım ev tutarım sabaha kadar oyun muhabbet,sohbet,dışarıda gezmeler vb aktiviteler eşliğinde 3 haftamı geçiririm.Sonra aile ve sevgili ile gezmeye devam eder ve bu hayata karşı olan fikirlerimi ve tespitlerimi bir deftere yazar mutlu bir şekilde ölürüm.
