evime her geldigimde kapiyi acan bir annemin olmasi.
eve girdigim anda mis gibi yemek kokusu duyuyor olmak, istedigim zaman annemin yemeklerini yiyebilmek.
her aksam eve gelirken babamin, hayvan kadar bana cikolata, jelibon, cips, abur cubur almasi. hic parasi kalmasa bile 20 30 kurusa bir cikolata bulup onunla gelmesi.
kışları evimizin sicak olmasi. eve et, tavuk, balik girmesi.
zengin olamasak da cebimizi harcliksiz birakmamalari. harclik olmasa da hic soylenmeden, sıkılmadan evde oturabiliyor olmak.
her sabah kahvaltim bittikten sonra anneme bol kopuklu turk kahvesi yaptigimda onun yuzundeki gulumsemeyi gormek.
onca olumsuz seye ragmen belki de şansliyimdir sozluk...