kazım koyuncu- ben.
eskiden daha bir bendi ama insan zamanla değişiyor. o eski heyecanını, üzerine yüklenen sorumlulukların ağırlığıyla bir şekilde yitiriyor. ne o günkü siz siz oluyorsunuz ne de o gün dinlediğiniz şarkı şimdi sizin eskiden olduğu gibi hissetmenize yol açıyor. yaşlanıyoruz, yıpranıyoruz, tükeniyoruz vesselam.
--spoiler--
tek başıma bu vücutla fırlatıldım bu dünyaya
aşk da basit, pişmanlık da, hayat hoyrat bu zamanda
şahin kuşa, kuzgun leşe, ben değil bu dünya fahişe
