Önümde uzun bir süreç var. Anne baba vefat etti ve birlikte yaşadığım abim kendini geçindiremiyor. Kendi yolumu çizmeliyim ama abimi de bu durumda birakmak istemiyorum.
28 yaşımda ilk defa istekli bir şekilde evlilik yolunda adım atmak istiyorum. Bu hemen oluşabilecek birşey degil, biliyorum. 1 haftadır planlar kuruyorun kafamda. Abimi düşünüyorum, kız arkadaşımı düşünüyorum, maddiyatı düşünüyorum...
En başta abimi yalnız yaşayabileceği bir eve yerleştirmem gerekiyor. Sonrasında hayatımı adayacağım kadının mutluluğu için sarf etmem gerekiyor.
işin en gülünç kısmı ise ben bunları yapabilecek güçte bir insan olarak göremiyorum kendimi. Korkak herifin tekiyim. Hayatımda ciddi adımlar atamıyorum.
Kulağımda high hopes, aklımda amk yarınki iş görüşmem iyi geçerse yemin ediyorum ömür boyu istediğim işi yapacağım (ahhh solonun en keskin tarafı çalıyo) işte o an geleceğim için çok iyi bir adım olacak lan sözlük. Bugüne kadar ezdiler lan ardımızı lan sözlük. Hadi lan sözlük totemle beni ki olsun bu iş. (işi alayım bana msjla ulaşacak ilk 3, bursa'da yaşayan yazara yrmek ya da 3 bira ısmarlicam lan) dua edin len noolur bak...
1) nereye gidiyorum, ben ne olacağım?
2)içine düştüğüm çıkmazdan kurtulabilcek miyim?
3)dgs'ye girmeli miyim?
4)sabah 9.30 da ders mi olur, 7.30 da kalkacağım of.
