ne yaparsım yapayım ne kadar kırıcı olsamda seni hep sevdim ben, kıskanmıyorum dediğim zamanlarda kıskanıyordum, attığım mesajların hiç birinde içimden geçenleri söyleyemedim. halada söyleyemiyorum sana.. ama seviyorum seni, unutamadım, her gece seninle uyuyup her sabah gözümü ilk açtığımda seninle uyanmak için o kadar çok dua ettim ki, benimle olmanı benim yanımda olmanı o kadar çok istedim ki... bir başkasıyla olduğunu duymamak için, ortak arkadaşlarımızın hiçbirini görmek ve aramak istemiyorum, senden bir şey söyler hayatında biri var der ya da yakında evleniyor der diye korkuyorum ne söylerim, o anki tepkim ne olur bilmiyorum, ama o anı yaşatmasın zaman bana.. boğazıma düğümlenen yumruk, yazarken bile ellerimin titremesi, kalbimin atışını durduramıyorum. insan kaybettiklerinin değerini kaybedinca anlıyormuş, büyük konuştuğun her şey birgün gelip önünde dikiliyormuş ve iki sevgili severekte ayrılabiliyormuş. seni kaybedince ben gerçekten hayatı öğrendim.. seni hala çok seviyorum vee....
karşimdakinin annesine küfretmem gerektiğini hissettiğim anda karşimdaki kişi asla samimi oldugum biri olmadi. haliyle edemedim terbiyemin izin vermeyişnden dolayi. zamanlamayi ayarlayip sövemedim daha kimsenin anasina. bu canima tak etti.