konuşulması gereken şeyler artarken susmak sanıldığı kadar erdemli bir davranış olamıyor. sadece huzursuzluk veriyor. zaman kaybettiriyor.
kırıldığını göstermenin en iyi yolu olamıyor her zaman. karşınızda duyarsız insanlar, suskunluğunuzu görmezlikten gelerek kolaya kaçan insanlar varken susmak biriktirdiklerinizin içinizde patlamasından başka şeye yaramıyor. fakat etrafınızda konuşmadan da anlayacak insanlar varsa halinizi, ne mutlu size.
içinizde fokur fokur kaynayan şeyler varken susmayın. hasta etmeyin kendinizi.
kimi insanlar suskunluğu görürler, görürler ve fırsat bilip kullanırlar. bağırın, çağırın onlara karşı.
susmak da konuşmak da güzeldir. ancak yerine göre. unutmayın.
dinleyenlerin anlamadığı, yanlış anladığı bir ortamda konuşmak yerine yapılması gereken eylemdir.
her zaman kolay değildir.
ayrıca, bir insanın nelere susabildiği o kişi hakkında önemli detaylar içerir.
Bazen sadece dinlemek için, bazen söyleyecek bir şeyiniz kalmadığı için, bazen konuşmayı kesmek için, bazen verecek cevabınız olmadığı için, bazen utandığınız için, bazen kırmamak için, bazen aklınız başka bir yerde olduğu için, bazen karşınızdaki sizi dinlemediği için, bazen karşı taraf da sustuğu için, bazen içeriden veya dışarıdan daha çok ses geldiği için, bazen muhatap olacak kimse olmadığı için, bazen karşı tarafı susturmak için, bazen bedensel zaruri sebeplerden, bazen isteyerek, bazen istemsiz yapılan eylemdir.
haksızlığa uğramak karşısında kesinlikle yapılmaması gereken eylemdir. onun haricinde ise insanları üzmemek, kırmamak ve kendi ruh sağlığımı bozmamak icin bir süredir yaptığım eylemdir.
istemediğin bir şeye göz göre göre tahammül edersin, bağırıp çağırmak, önüne gelene saldırmak istersin ama kendine bir faydadan çok zararı dokunur. en iyi çözüm kendini ezdirmeden susmakta.
akıllıca, aptalca, doğru, yanlış, yerli, yersiz olabilir duruma göre. tek başına susmak hiç bir şey ifade etmez, övülmesi gereken bir özellik değildir. önemli olan konuşmaktır, konuşunca dinletebilmektir.