29 yaşındaki sevgilim ilk kez yediğini söyleyip aşık olmuştu bu tatlıya. her yemekten sonra mutkala bir sufle sefası yapar olmuştuk.. "o"ndan sonra ben yiyemedim hiç o yiyormuş hep, güzel yapan bir yer bile bulmuş bok yesin afedersin sözlük..
yapımı kesinlikle ustalık gerektiren, yapıldıktan sonraki ilk yarım saat içerisinde tüketilmedikçe lezzetini tam alamayacağınız belki de en güzel ve hassas tatlı.
bu kadar ahkam kestikten sorna da en güzel sufleciyi soylememek olmaz; kadıköy moda çay bahçesine giderken ali usta dondurmacısından döndükten sonra sağdaki sufle isimli kafe en iyi sufleyi yapan yerdir. en iyi sufle de klasik olarak çikolatalı olandır, candır, bi tanedir.
fransızcada "üflemek" anlamına gelen fiil; souffler'den türkçe'ye geçmiştir.. başta birbiriyle alakasız görünse de derin bir araştırma sonucu gerçekler açığa çıkar..
(bkz: çok yorgunum anlatamam)
üstünde iki top dondurma olmayınca yemenin mümkün olmadığı, yerken cennetteymiş gibi hissettiren, yedikten sonra ise cehennem azabı çektiren mükemmel tatlı. (bkz: özsüt)
