varoş demek semt, mahalle demektir. olsa olsa sözlükteki varoşlular olabilir, kaldı ki varoşlu olmanın diğer insanlardan farkları var mıdır sorusu ayır bir yerde durmaktadır.
daha türkçe yazmayı beceremeyen çakma aristokratların, fason sosyetik ya da sosyo elitlerin, hayatında hiç bir şeyi çalışarak, emek vererek kazanmamış züppelerin, oportünizm yanlısı itlerin, köpeklerin kışkırtmalarına prim vermemek varoşlu olmanın bir getirisidir mesela.
kafası yarılmış, dizleri kanamış, mahalle kavgasına tutuşmuş, her sene mahallede olan moda akımlarının takipçisi oldun mu Sen hiç hayatında?
böğürtlen toplamanın, ya da toplarken eline batan her bir dikenin yıllar sonra geçeceğin hayat yolunda önüne çıkan her bir engelin her bir can yakan dikenin hafif hali olduğunu bildin mi peki? Şöyle at bi elini kafana.. at at. Var mı çocukluğundan kalmış bi yarılma izi? Üstünde bi daha saç bile bitmeyen tarzda? yıllar sonra emellerine koşarken sen tam gaz hızla, o yolda arkadaşım dediğin, inandığın etkafa, tarafından itilip yere düştüğünde ya da kazıldığında kuyun arkandan bi anda bu yaraya her elini dokundurduğunda, "keşke izleriyle dolu olsaydı kafam da kalleşlik izini taşımasaydım kalbimde" diyecek kadar bu acıların, hayatının ilk dersi olduğunu bilenlerden misin? (ne demiş sago abi? düşman kelimesinin anlamını arkadaş sıfatı taşıyanlardan öğrendim" oehhh Alkış kıyamet havai fişek. kız kaçıran ne varsa atarım bu söz uğruna.)
annesi tarafından oynama yavrum o pis çocuklarla lafını duymamışsan, duysan da aldırış etmeyip bitlendiysen, ( duydum ıyyy dedin ne var bitlendim elbet. ) kaç kere bu olay yüzünden dayak yesen de gizli gizli o pis çocukla parmağını kesip kanka olduysan, ilk kavgan yıllar sonra olacak olan kavgalarının göstergesiyse, ilk aşkın yıllar sonra başına gelecek aşklardan daha güzeldi lan diyosan... ve; "süt çocuğu" değilsen ilkin, öyle evde piyano dersi falan alıp parmak kası geliştireceğine bileğinin hakkıyla ebe oynayıp o kaslara şekil verensen, bireysel yetenek isteyen her türlü sporda rakip tanımadıysan mahalle aralarında, "elbet bizim elimizden de tutar biri de vururuz parayı alnının ortasından" diyosan çocuk aklınla, yeni asfalt dökülmüş mahalle arasında salıyosan bayırdan aşağıya bilyeli arabanla kendini, "bi tur bineyim mi" diye sorduğunda "siktir" çekiliyorsa sana kendi öz mahallenden ve o bisikletliye inat peşinden gün boyu at gibi koşup terlediysen, Akabinde; akşama derin banyo lifiyle soyulduysa hacı şakir sabunuyla, "çok sıcak yaaa" diyince, kafana maşrapa yediysen anandan, Üstünde sevimli fil resmi olan banyo taburesini sıcak suyla ısıtmadan kıçını tabureye koyamayacak kadar da naziksen aynı zamanda,(nihahaha yerim o küçük popoyu lan ben. it) Bayram sabahlarında hep en erken kalkan sensen, hatta ve hatta "ne giyersin hadi gel bayramlık alalım sana, sen beğen" diye bile sormadılarsa, ne çıkarsa bahtıma olayına girip beklediysen ve ilk gördüğün anda vurulup bayramlıklarına bi gece öncesinden başucuna koyup heyecandan uyuyamadıysan, Harçlıkların bitene kadar illa ki bi elde kola bi elde tombi transa geçensen bayram sabahlarında, "o yemez teyzesi" lafına inat yiyip spazm geçirdiysen hayatında bi kez, mahalledeki ilk aşkına her baktığında içindeki kelebekler bi oraya bi buraya vurup kanat çırptılarsa o yıllarda, dizilerde, flimlerde olan pembe hayata özenmek yerine gerçek hayatı anladıysan hep sokaklarda, mahallenin ortasında yardıra yardıra top oynarken sen, evleri ferforje içine alınmış, arka bahçesinde süs havuzu olan evin zengin şımarık çocuklarının sana camdan baktığını gördüğünde suratındaki ifadeyi değişmeyeceksen hiç bir şeye,((bak bura çok önemli. o surat ifadesini bi daha ne yaparsan yap göremezsin nihahaha) yine o kıç kadar havuzda nasıl yüzdüğünü görmek için bu zengin gençlerin, ne yapıp edip o ucu sivri ferforje demirliklere tırmanıp yasladıysan kafanı, kaçayım derken deldiysen dirseğinin altını...
ve tüm bunların hepsine ya da olmadı bi kaçına "eneeee bu benim lan" diyosan içimizdeki, herbirimizin içindeki o varoş velet sensin. ister varoş ister zengin ol bu sensin...
ha bi de ne olursa olsun, Bi zaman sonra keşke çocukluğuma dönebilsem demiyen de çocukluğa özgü her şeyi sindiren de artık orta yaşlarında önümüzdeki maçlara bakacaz diyen de bunlardır be usta.
Ha unutmadan, o bahçesindeki gülleri koparmayalım diye gülleri bıçakla kesen, ferforjeli havuzlu evden yazıyorum ben bu entryi. Elim dirseğimde, ve hala ince bi sızı her yağmur yağdığında. Artık o bana camdan bakanlar, benim kira paramla geçiniyolar hacı...
