Gerizekalı fenomenleri, boş konuşanlari, kro insanları düşünün. Hiçbir şeyden cekinmiyorlar,kimseyi umursamiyolar, ozguvenliler, cesaretliler.
Onlar yapıyorsa ve kimseden cekinmiyorsa sizde yapabilirsiniz.
T: hiçbir zaman tam anlamıyla yenebileceğime inanmadığım illet.
Yapamıyorum, olmuyor, başaramıyorum. insanların beni izlediklerini düşünmekten, yüzlerine bakamamaktan, insanlar güldüğünde sanki bana gülüyorlarmış diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum. Sevdiğim kızla konuşamamaktan, karşı cinsten utanmaktan, kendimi normal gibi biri davranmaya itsem bile apaçık yapmacık tavırlar sergilediğimin belli olmasından hoşlanmıyorum.
Her konuştuğum insanın bir zaman sonra benden uzaklaşmasından, bana düşman olmalarından nefret ediyorum.
insanların benim fiziksel özelliklerimle dalga geçtiğini sanmaktan vazgeçemiyorum kendimi sevemiyorum.
Her seferinde "sakin ol hiçbir şey olmayacak arabandan ineceksin ve yavaşca evine doğru yürüyeceksin." vs. diye kendimi kandırmaktan ama her seferinde içimde çok kötü bir heyecan olmasından bunalıyorum.
Her yeni bir ortama girdiğimde, her yeni bir şehre gittiğimde ruh gibi sessiz sessiz takılmaktan kendimi vazgeçiremiyorum.
Artık insan olmak istiyorum sadece bir gün bile olsa sadece insan gibi davranmak, kendimi güzelce ifade etmek, özgüvenli olmak istiyorum.
Başarı katilidir. Her alanda potansiyelinizden daha altta gözükürsünüz. Topluluk önünde konuşmak işkence haline gelir.
Bende de biraz var. Çok yakın arkadaşım veya ailem dışındaki insanlarla telefonda konuşurken rahatsız oluyorum. Normal hayatta da girişken biri olmasam da göz göre göre hakkımı yedirtmem.
Kısa süreli çaresi alkoldür. Antidepresanın da işe yarayacağı söyleniyor.
Ah bu çok zor ve ciddi bir fobidir. Bir zamanlar bende böyleydim kendimi kitaplarla ve kalem kağıtlarla yavaş yavaş alıştırdım bu fobiye ve bir zaman sonra alıştım gerçekten de artık o kadar da korkmuyorum.
çekilebilir bir şey değil biliyorum ama keşke bende de olsa dediğim fobi. olsa da insanlardan kendimi uzak tutsam. her ne kadar insanlar konusunda negatif düşünsem de tanıdığım ya da tanımadığım, herkesle iletişim kurup, fikir alışverişi yapmak ya da sorunlarını merak etmekten kendimi alamıyorum. özellikle uzun zamandır tanıdığım birilerini kalabalık bir grup halinde görünce yaşadığım coşkulu fırlama tavırlarım ve akabinde onlara olan şaka, tatlı-sert sayko davranışlarım çevremce bilinen bir gerçek.
insanları iyi canlılar olarak tanımlamıyorum fakat iletişim kurmayı, konuşmayı seviyorum. ve bu huyumdan da nefret ediyorum. zira bir gence tavsiyeler verirken kendimi tükenmiş hissediyorum. sesim beni rahatsız ediyor. insanlar beni tüketiyor, uzak durmalıyım onlardan. eve kapanıp birkaç ay hiç kimseyle iletişim kurmamalıyım; en azından çizgilerim yeniden keskinleşir. zira bir şeyleri tamir ederken çizgilerim de deforme oldu bu süreçte.
Uzun zamandır ve hala yaşamakta olduğum bir anksiyete bozukluğu sanılanın aksine düzeltilir ama sorun kaygı değil gösterilen tepkinin farklılığıdır belirtileri kalabalık içinde konuşurken kızarmak sunum yaparken terlemek heyecanlanmak her topluma girince kekelemek ve yine kızarmak insanlar seni eleştirir diye susmak kalpte çarpıntı sosyal fobi bir kaybı bozukluğudur sanılanın aksine çevredeki insanların dışlanması ile tetiklenebilir hatta bunu fark eden sosyal fobisinin yıllar sonra karşılık bile verebilir asıl sebebi toplumdan sürekli atılmaktır arkadaş ortamına alınmamaktır hatta sevgi saygı bile görmemektir çevre tarafından bu fobi tetiklendikçe tetiklenir oysaki ben kaç defa söyledim bak herkes insan dedim ama sorun orada değil sorun sürekli toplumdan dışlanmakta her insan farklıdır öncelikle bunu herkes bilsin hepinizin kendine özgü karakteriniz var bunu kabul edin sosyal fobinin asıl nedeni toplumda eleştirilmektir sürekli yüzüne tokat atılmasıdır aslında sosyal fobik insanlar son derece duyarlı ve duygusallardır demem o ki dünyanın en masum insanlarıdır öyle ki otobüs butonuna bile basmak için yakın bir yerde otururlar koltuğa duydukları hisler de derindir genellikle dışarıda insan denilen şefkatten yoksun varlıklar olmaya devam ettikçe bu hastalık üreyecek sebebi sadece duygusal olmanız bu arada bu hastalık nasıl mı geçer? Şöyle geçer toplumdan soyutlanarak ve izole olarak bir de üstüne giderek diyeceğim ama bu çok zor korku sebepsizse buna bir şey edemeyiz en sonunda insan özüne dönüyor abartıyoruz bazı şeyleri mükemmellik kaygısında değiliz sadece biraz doğal ve duygusalız ama hayat güzel cıvıl cıvıl hayat kısa kuşlar uçuyor gel gör ki sosyal fobili ya da anksiyeteli buna aldırış etmez tedavisi mutluluk fakat durgun bir yapı seyrederse pek de mümkün görünmüyor ya da arkadaş grubunda olacak sürekli dışlanmayacak geçmeyecekse bile azalır sonuçta bir korkudur içinde panik depresyon hatta şizofrenliğe kadar bile bilebilir sosyal fobi tedavi edilmezse o hasta artık şizofren olur.
Karşısındaki ne Kişiliğini ORTAYA koyacaksın ki senin kim olduğunu bilsinler o na göre davranış sergilediler varsın seni dişlasinlar sen bu degil misin.
Olduğun gibi ol. Kim ne derse desin.
türkiye psikiyatri derneği’ne göre; sosyal fobi, kişilerin başkalarıyla etkileşimde bulunacakları zaman kuvvetli endişe hali yaşamaları şeklinde kendini gösterir. bu endişe hali, bireyin sosyal hayatını etkilemeye başladığı zaman, sosyal fobi rahatsızlığı yaşanabilir. günümüzde psikolog ve psikiyatristlerin en sık karşılaştığı şikayetler arasında yer alan sosyal fobinin belirtileri şu şekilde imiş: https://kulturveyasam.com...-8-madde-ile-sosyal-fobi/
En sıkıntılı ve içinden çıkılması en zor olan psikolojik rahatsızlık. Her kişide aynı seviyede belirti göstermez fakat hangi raddede olursa olsun gündelik hayatta kişinin sosyal ilişkilerini olumsuz etkiler. Tedavisi %100 sonuç verse de kişinin kendini kabullenmesi ve tedaviye başvurmaması durumu tersine çevirir.
Doğduğumdan beri kendimde bir gariplik hissi veriyordu bu hastalık. Elin kolun tam tutmuyor ama özürlü de değilsin. Hem fizyolojik hem psikolojik bir sorun yaşatıyordu. Ayakta bile dururken acı çektirirdi.
Bugün herkes bu tür başlıklara yoğunlaşmış nedense.
Her şeyi de sosyal fobiye bağlamak mantıklı değil. Fobi olması için normallik dışı bir durum olması gerekir.
Bu hastalık sanırım serotonin hormonun eksik salgılanmasından kaynaklanıyor.
Türkiyenin %80ine yakın kişide olduğunu düşündüğüm hede. Çünkü öyle büyütülüyoruz, çekingen büyütülüyoruz biriyle kavga etsek annemiz bize kızıyordu falan filan.
Bende de var sosyal fobi bunu birine söylesem yok yahu ne alakası var der ve inanmaz. Dışardan özgüven sahibi her şeyi mükemmel yapmaya çalışan biri olarak görüyorlar lakin öyle değil. Her şeyi mükemmel yapmaya çalışmak da eleştiri almaktan korktuğum içindir yani bu da sosyal fobi belirtisidir, özgüven konusuna da gelirsek, açıkçası çoğu zaman özgüven gerektiren şeyler de aşırı heyecan yapıyor hatta ortamdan uzaklaşırım, insanlar her ne kadar açıksözlü özgüven sahibi biri olarak düşünse de beni öyle değilim sosyalfobim yüzünden öyle bir role bürünüyorum sadece.
dönemsel bir hastalık. Kendisinin muzdaribiydim. Ama aşılıyor. Daha doğrusu zamanla bitiyor. Ergenlik çağlarında baş gösterir.
Bu hastalığı yaşarken hiç geçmeyecek gibi gelir. Ama geçince kendin bile anlayamıyorsun geçtiğini. Uzun süren bir hastalık. Yıllarca sürüyor. En iyisi tedavi olmak.
evden çıkmak istemezsin, insanlarla iletişim kurmak isteyip beceremezsin bundan dolayı acı çekersin kimseye de anlatamazsın. psikolojik hastalıklarımdan biri . lise hayatımda en çok çektiğim
