içinde bulunduğum durumdur. Gerçekten kötü bir durumdur arkadaşlar ve ilaç filan da fayda etmiyor ya bildiğin her şey kendinden bitiyor boşuna doktor doktor gezip de kendinizi heba etmeyin.
Anne babanın yetiştirme bozukluğundan kaynaklanır.
Onunla gezme, onunla konuşma, oraya gitme, aşağıya inme, ben o kızı sevmiyorum, bence onunla arkadaşlık yapma, o çocuk çok bakımsız yaklaşma, türklerle gezme, araplarla gezme, fransızlarla gezme...
E yavaş yavaş insan kendini çekiyor toplumdan, hem o yaşta annenin ne dediği çok önemlidir.
Ve toplumdan uzak büyüyünce de sosyal ortamlar çok uzak geliyor, acemilik çekiyorsunuz resmen.
Kötü hissedince de kendinizi daha da kapatıyorsunuz.
Kısır döngü.
Aynı kişilerde genelde okulda devamsızlık derecesi dağları aşar.
her türlü tavsiyeye açık olduğum durum.fakat " umursama herkes sen gibi " gibi cümlelerle defalarca karşılaştım ve bir işe yaramadığını belirtmek isterim.ilaçlar gerçekten geçirir mi?
sosyal fobi öyle utangaçlık pısırıklık falan değildir.insanda utanma korkusur.en iyi açıklama budur.insan utandıgını bozuldugunu kızardıgını çok fazla belli etmemeye çalışır sosyal ortamlarda ve sıkıntı hisseder.mükemmelliyetçilk duygusu ağır basar ve boş konuşmaktan kaçınır sanki sürekli dolu konusmak zorundaymış gibi.hata yapmaktan çok korkar ve bu yüzden kendini geri çeker ama dışardan bakıldıgında aşırı utangaçlık göstermez.en büyük yanlış kaçınma savunma mekanızmasıdır ve bu bireye anlık rahatlama sağlar ve arkasından kartopu gibi büyüyerek devam eder.kişi korkusunun üstüne gittikçe belirtiler azalır.ilaç tedavi ve psikoterapi ile tedavisi mümkündür.
Her söylenen cümlede kendinizi aramak. En kötüsü de sürekli kasarlar kendilerini. bazı orosbu çocukları bilmez bu rahatsızlığı herkesi kendileri gibi rahat sanıp bu sosyal fobiklerle dalga geçerler.
Hatta aşırı fobikseniz bazen market posedi bile taşımak istemezsiniz. bakkal amcadan cikolota almaya cekinirsiniz ama ayni endişe ekmek alırken yaşanmaz. Bunun altında yatan nedir hala cozemedim
zamanında bende feci şekilde bulunan şey.
sebebini açıklamaya gelirsek benim orospu çocuğu eski sevgilimin zamanında yaptıkları yüzündendir.
sağolsun kendileri beni insanlıktan soğutmuştu kimseyle konuşmamaya konuşurken de söylediğim her şeyi düşünerek söyleyen biri haline gelmeye başladım. filozof gibi her söyleyeceği şeyi önceki geceden düşünen biri düşünün belki hastalıktı bilemiyorum. ardından yerel bir gazetede zorunlu olarak staj yapmaya ve mecburen insan içine karışıp onlarla konuşmaya başladım.
bu çok basit gelebilir ama anlayanlar olacaktır ki, benim için adeta bir işkenceydi bu. nasıl olur da hiç tanımadığım biriyle konuşabilirdim!
yavaş yavaş orada bu korkumu atmaya başladım ve insanların benimle konuşurken aslında benim ne dediğime sandığım kadar da fazla önem vermediklerini farkettim.
ertesi sabah herkesle konuşmaya başladım çünkü onlar beni kınamazdı, öyle umuyordum. herkes benim ne kadar da değiştiğimden bahsedip bana daha yakın davranmaya başladı açıkçası hoşuma da gitmedi değil. önceden yolda yürürken etrafına bile bakamayan ben şimdi herkese gülümseyerek bakabiliyorum ve bu hiç umrumda değil.
kim ne derse desin ben bunu aşabildiysem, herkes aşabilir.
her şey biraz cesaret'e bağlı sadece.
öncelikle sosyal fobiyi sunum sırasında gerilmek sanmanızla ne kadar cahil olduğunuzu kanıtladınız. sosyal fobik birey üyük bir utanç duyar diğer insanlarla birlikteyken, odadan kaçıp gitmek ister, sanki ölecekmiş gibi olduğunuzu hisseder, hiç kimseyi yeniden görmek istemez. sunum sırasında sesini titreten şey sosyal fobi değil özgüvensizliğin ve cahilliğin.
sosyal fobi bireyin başkaları tarafından yargılanabileceği kaygısını taşıdığı toplumsal ortamlarda mahcup ya da rezil olacağı konusunda belirgin ve sürekli korkusunun olduğu bir kaygı bozukluğudur.
Nedense uzun bir aradan sonra dün 5-10 dakikalığına yanıma uğramış sonra ufo gibi aniden ışık hızında uzaklaşmıştır. Sosyal fobiden %100 kurtulmasının çok zor olduğunu duymuştum bu ona işaret mi acaba? Kafamda deli sorular...
Sosyal fobik bir adamı anlatan kelimeler ne olabilir ki?
Yalnız, korkak, sessiz, tuhaf, depresif, belki birazda mutlu.
Ama insanlar bu kelimeleri neden kullanır?
Bu soruya cevap bulmak çok zor bir şey.
Belki de o insanın güvenini kırmak için,
Belki de o insana yardımcı olmak için.
Anlaşılamaz işlerle uğraşmayı sevmiyordur belki?
Hatta belki de insanlardan korkmuyor sadece sevmiyordur.
Bu anlaşılmaz duruma düşmek tabi ki kötü bir durum olsa da
Bazen yapacak bir şey olmuyor.
Bu suroyu öğrenmek için yılların geçmesini beklemekten başka.
Hayatımı mahveden hastalıktır. Ne sanal alemde ne gerçekte atarlı giderli biri değilimdir çünkü korkuyorum insanlardan. Çocukluğumdan beri sürüklediğim bu korkuyu aşamayacağımı bilmekte ayrı bi strese sokmakta beni. Neyse Tanım : şizofreniye sürükleyen ince hastalık.
Çeşitlli yerlede başkaları tarafından olumsuz eleştirilerden kaygı duyma sonucu oluşan anksiyetedir. Bu kişilerde daha çok ' acaba başkaları beni izliyor mu? ' hissi oluşmaktadır.
