hep başkalarının üzerinde dehşet şeyler denemek istemişimdir. yani bu bende bir hobi. onların üzerinde deneyler yaparak onların ne kadar sıradan olduğunu görmek benim de onların hiçbir şeyden haberi yokken bütün hayatını değiştirebilecek bir gücüm olması... bu tanrısal bir özellik gibi. insanların kaderlerini belirleyebilmek, gerçekten bu tanrı'nın bile üzerinde bir iş.
işte burada benim gibi extrem insanların sonu korkunç biten 10 psikolojik deneyi var:
1971 yılında sosyal psikoloji p. zimbardo sahte bir hapishanede hangi insanların sosyal rollere uyum gösterdiğini anlamak adına bir grup erkek üniversite öğrencisini iki hafta için uzun süreli bir deneye aldı.
deneye katılanların yarısına mahkum yarısına gardiyan rolü verildi. sonuçlar tam bir felaketti. sıradan üniversite öğrencileri, acımasız, sadist bir gardiyana ya da giderek korkak birer mahkuma dönüştü.
sadece 6 gün sonra, zimbardo tarafından oluşturulmuş bu sahte hapishanedeki yaşanan acımasızlıkların gerçeğe dönüşmesi sonucunda deneye vaktinden önce son verildi.
bu deney insanların şeytani eğilimlerini doğrulayan bilimsel kanıtlardan biridir.
1939 yılında w. johnson tarafından yürütülen bu çalışmada, 22 yetim kalmış çocuk kullanıldı. bunlardan 10 tanesi daha önce konuşma bozukluğu olanlar ve kekeleyenler olarak tanımlanmıştı. çocuklar eşit olarak iki gruba ayrıldı.
bir grubun konuşma terapisti, çocuklarda gördüğü gelişme ve akıcı konuşma durumunda onları ödüllendiren pozitif terapi uyguladı. diğer konuşma terapisti ise en ufak bir yanlışta dahi çocukları cezalandırdığı bir yöntem uyguladı.
sonuçlar gösterdi ki negatif davranılan çocuklar çok büyük hasar aldılar.
ancak bundan daha kötüsü terapi öncesinde konuşma bozukluğu göstermeyen çocukların dahi konuşmalarında bozulmalar meydana geldi.
2007 yılında yılında yetim kalmış bu çocuklardan altısı maruz kaldıkları bu durum karşısında 925.000 dolarlık tazminat kazandılar.
not: ben bu konuda dava açsam sadece siyasetçilerden bile trilyonlar götürürüm.
son gösterilen deney en korkuncudur.bir insanı sormadan rızası olmadan cinsel organını kesmek ve bunu sadece saçma sapan bir deney için yapmak sadizmin geldiği son noktadır.38 yaşında olanları öğrenince intihar etmiş zaten.öteki tarafta yatacak yerleri yok bu tiplerin.bilim falan değildir bir insanın haysiyetiyle oynamak şu çılgın bilim adamlarını tek tek yakalatıp insanlara ne şekil zarar verdiyseler aynı şekilde zarar verilip çırılçıplak sokağa atılmalıdır.
1963 yılında, soykırımın neden olduğunu anlamak adına, stanley milgram, alman halkının soykırıma katılmasına ve buna izin vermelerinin nedeni olan özel bir şeylerin olduğu iddiasını kanıtlamak için deney hazırladı.
insanın nasıl öğrendiğine dair yalandan bir deney altında, deneye katılan normal kişilere, göremedikleri odada birileri olduğunu, onlara sorular soracaklarını ve yanlış cevap vermeleri halinde elektrik şoku vermeleri gerektiğini söyledi.
şok verilen kişi bir oyuncu ve elektrik şoku da gerçek değildi. fakat deneye katılanlar bunu bilmiyorlardı. peki bu deneyin ürkütücü tarafı neydi?
şoku vermeleri istenilen denekler ezici bir üstünlükle deneycinin talimatına uydular. daha da önemlisi oyuncu rolündeki kişinin acı çığlıklarına ve merhamet istemelerine karşın bunu yaptılar.
5) 1962 yılında oklahoma city'de bulunan lincoln hayvanat bahçesi direktörü, warren thomas tusko isimli bir file bir insana yapılacaklsd dozajının 3000 katı fazlasını enjekte etti.
lsd, medikal alanda bilinen en etkili uyuşturuculardan biridir. 25 mg lsd bir insanı yarım gün boyunca sersemletebilir.
psikolog harry harlow, sevgi kavramı ile takıntılı hale gelmişti. bu konu onu ruhen hasta durumuna getirdi ve 1970 yılında bu konu hakkında maymunlar üzerinde etik olmayan deneyler yaptı.
deneylerinden birinde 'çaresizlik kuyusu' adını verdiği, boş ve tüm dış etkenlerden mahrum şekilde tasarlanmış bir oda şeklindeki içinde çeşitli düzenekler bulunan bir aparatın içinde maymunlar üzerinde çalıştı.
deney, dış dünyadan izole ettiği maymunların çıldırması ve hatta iki deneyde kendini açlığa mahkum ederek öldürmek istemesi ile sonuçlandı.
harlow, meslektaşlarından gelen eleştirilerden hiçbirisini önemsemedi ve şunu söyledi: "maymunları nasıl sevebilirsiniz?"
bu korkunç deneyler hayvan hakları hareketleri konusunda itici güç olarak kabul edilir.
1960'lı yıllarda eşcinsellik sıklıkla zihinsel hastalık olarak kabul ediliyordu. aynı cinsten birbirlerine cinsel olarak çekici gelen kişilerin kendilerini iyileştirmenin yolunu bulmak için gönüllüler aranıyordu.
deneye katılanlara eşcinsel görüntüler ile eşleştirilmiş elektrik şoku verilerek ve enjeksiyon yoluyla mide bulantısına yol açan tiksinme terapileri gibi deneyler uygulanıyordu.
buradaki ana fikir hasta olduğu düşünülen kişinin eşcinsellikle acıyı bir tutacağı düşüncesiydi.
yapılan bu deneyler eşcinselliği tedavi etmekten çok psikolojik ağır hasarlara yol açtı.
