sonbahar, içe dönüşler, kendinle hesaplaşmalar, can sıkıntısı, baca dumanı, kestane ve şemsiyeler mevsimi. son kalan müşteriye hadi kapatıyoruz diyen yazlık çay bahçesi garsonu gibi asık suratlı, sevimsiz ama romantik.
hopa da çekilen film. filmin yönetmeni hopa hemşinlilerinden özcan alper. zaten bu filme de yansımış, filmde tek kelime lazca kullanılmamasına rağmen hemşince diyaloglar filmde önemli bir yer kaplamıştır. tabi bunda ana karakterlerin hemşinli olmaları da önemlidir. filme dair önemli olan diğer bir nokta ise ana karakter yusuf un tahliye olduktan sonra mücadeleyi bırakması ve memleketinde sakin bir şekilde ölümü beklemesi. mücadeleyi tamamen bırakmasına rağmen sosyalizm fikrinden vazgeçmedi. ancak yine de yapabileceği fazla birşeyin olmadığı düşüncesiyle aktif mücadeleden vazgeçti. bu malesef 1980 sonrası hapisten çıkan sosyalistlerin önemli bir bölümünde görülen bir durum.
--spoiler--
düştü elleri içimdeki boşluğa,
su titredi, yaprak oynadı dalında.
kesti elimi yüzündeki kirpiği,
kalbimde bir çiçek açtı.. yine...
bir rüya olmalı gördüğüm,
gördüğüm bir rüya olmalı,
belki de belki de hiç uyandırmamalı...
sonbahar sonbahar olmalı,
sebebi sebebi sonbahar,
sonbahar sonbahar..
korkmuyorum hiç !
başla hadi!
sar karanlığına beni,
al en derinine hadi!
sar bikere sar bikere!
başla hadi!
vur yalnızlığınla beni,
yerden yere yerden yere hadi!
vur bikere vur bikere!
başla! yıka yağmurlarında beni,
ıslat yine ıslat yine hadi ağlat!
kaybet kaldırımlarında beni,
yürüt yine üşüt yine hadi!
--spoiler--
yaprakların döküldü önce
rengin soldu ardından
beni hiç düşünmeden, sarıldın rüzgara gittin.
gözlerinden anladım önce,
sonra sözlerinden...
hiç mi sevmedin?
hiç mi sevilmedin?
yağmur da yaşatmaz seni, güneş de artık.
mevsim sonbahar...
--spoiler--
filim hikayedir yusuf vardır gürcü bir kaltak vardır ve olaylar gelişir *. tabii ki bu kadar basit değildir hiç bir hikaye: biraz oraya biraz buraya dokunur da
--- spoiler ---
salyangoz sahnesi yok mu ah o sahne kimin nasıl aklına geldiyse helal olsundur bütün söylenilenlerin aslında ne kadar önemsiz olduğunu daha iyi anlatacak bir fikir olabilemezdi o filmde
--- spoiler ---.
onun dışında suçluyu sempatik gösterse de nasıl olsa hepimizin içinde bir o kadar yalnız, bir o kadar günahkar, isyankar parçalar var olduğu düşünülünce sahilde öss sonrası sabahlamadan, hayallerin peşinde koşmaya kadar yusufun çektirdiği fotorafların sosyalist marşları ile harmanlanıp gösterilmesine kadar bir sürü minik ışık taşıyor film anlayana adeta çok da kaptırmamak şartı ile.
insana ard arda sigara yaktıran muhteşem yansımalar eseri. loop'a alınıp yağmurlu bir günde camdan bakarken sigara eşliğinde dinlenilmelidir. http://fizy.com/#s/1ly6rp
yönetmenliğini özcan alper'in yaptığı başrolde onur saylak'ın olduğu kaliteli filmdir. onur saylak düşünce suçu yüzünden 10 yıldır f tipi ceza evinde yatan mahkum yusuf'u canlandırır. yusuf ciğerlerinin su toplaması sonucu salıverilir ve memleketi artvin'e döner. ancak yıllarca hapiste yatan biri için bir anda yaşama dönmek sanıldığı kadar kolay değildir. 4 duvar arasında geçen 10 yıldan sonra yusuf'un dışarıda uyuduğu sahne iç burkucudur. öleceğini bile bile bir hayat kadınına aşık olması, arkadaşıyla kurduğu hayaller, küçük çocuğa verdiği matematik dersleri belki de hayat tutunmak için çok da istekli olmayan son çırpınışlarıydı. tüm bunların dışında karadeniz'in o muhteşem görüntüsü ve içinize işleyen müzikler oldukça etkileyiciydi. son sahnede tabutun ağıtlar eşliğinde taşınması eninde sonunda olacağını bildiğimiz ölüm gerçeğini bir anda yüzümüze çarpar.
cem adrian'a yakisir sekilde bir ayrilik sarkisidir.
hani ayrilikta bile kendinizi onun ellerine teslim edersiniz ya.
ayriliginiz, sonbahariniz , son bahariniz... hepsi odur iste...
inanamaktir ayriliga ve ona aitse eger inamamakla birlikte o ayriliga razi olmak, o ayriliga teslim olmaktir. cünkü o ayrilik icinde "o"nu tasir.
filmin, duygusallığı(kağıt mendil-salya sümük ağlamak) para kazanma aracı dönüştürmemesi ile çağan ırmak tarzı kitleye oynayan gişe filmlerinden sıyrılması, filmin anlattığı hikayenin ruhuna yakışan bir davranıştır. yönetmenin sosyalist duruşunu burdan da anlayabiliriz. film göze sokmadan 'hal' i, insanın devlete(devlet sorunlarına) karşı yalnızlığını anlatıyor.
en etkilendiğim sahne; sosyalist bir iktidardan kaçıp karadenize sıkışan gürcü kızı ile 'hayata dönüş' operasyonu ile sosyalizm den dili yanıp memleketine kaçan yusuf un aynı anda bir devlet kanalı olan trt nin(bunu direk devlet olarak da alabiliriz)aynı programına farklı yerlerde ama -sanki -aynı gözle bakmalarıydı.
zannımca filmin son sahnesi ise çıtaları kırmış, sadece türk sineması da değil dünya sinemasındaki en özel kamera kullanımlarından biridir.
sapsarı yaprakların her yeri kuşattığı ve çoğu zaman güneşin bulutların ardında saklanmasıyla gelen muhteşem bir mat görüntüyle birlikte olağan üstü yağmur kokusunu en derinden hissettiren dört mevsimden biridir. en güzelidir.
