Bence o demokratikleşme paketinin en sonlarında "Bundan böyle sonbahar mevsimi ortak kullanıma kapatılmıştır." şeklinde basına açıklanmayan bir madde daha var. Bu ne lan, daha ekimin ortasında donuyoruz canına yandığımın memleketinde!
biraz sosyalizm, biraz yeşil karadeniz'in karlı dağları, az biraz öksürük ve vadinin kırmızı renkteki tek minibüsü...
bütün film bundan ibaret.
köy evindeki yaşlı teyzenin konuştuğu dil hemşince büyük ihtimal...
ve sanırsam filmde kendi kendine konuşup da cevap alamayan tek kişi o.
filmi internetten izlediğim için bu kısımları alt yazısız izleyebildim.
bir şey de anlayamadım.
filmin bütününe bakıldığında verilmek istenen mesaj nedir?
o dönemki koşullar sonrası sosyalizm mi?
gürcü kadınların bölgedeki etkinliği ve bunun yöredeki insan yaşantısına etkisi mi?
yoksa öksürük mü?
yoksa matematiği kötü olan bir çocuğun matematiği nasıl pekiyi yapılır?
bu mu?
doğu karadeniz'de çekilen bu film sanırsam o yörenin eserlerini en az içinde barındıran film olmuştur.
film bitmek üzereyken bir kaç saniyelik tulum sesi ve ardından ayşenur kolivar'ın daim yusuf orti eseri...
her şey bundan ibaret.
izleyenler de vaov, karadeniz, dereler, yeşillik diye izliyor işte.
şöyle sözlükten 7-8 kişi toplansak bizim köyde de çekeriz bunun aynısını.
megi kobaladze abla gibisini hiçbir yerde bulamayız o ayrı tabi...
yağmurun ve toprak kokusunun mevsimidir. hikayeler de hep ayrılık mevsimidir derler, düşen her bir yaprağın ayrılığı temsil ettiği söylenir ama hurafedir. aslında düşen her bir yaprak yeni bir başlangıç, gelecek olan güzelliğin temsilcisidir. toprağın suya doyduğu, her yerin mis gibi doğa koktuğu mevsimdir. velhasıl sevilesi sarı yaprakların ayrı bir hava kattığı en güzel mevsim.
şu an kanal d de yayınlanan ve benim eeeeeeeeeeeeen sevdiğim türk filmi. kesinlikle izleyin, en sevdiğiniz olmasa bile ilk 5 e girer. insana alıp başını karadeniz e yerleşme isteği veriyor. belki bir gün...
en sevdiğimdir. doğduğum mevsimdir. yazın artık yakmadıgı, kışın henüz dondurmadığı vakittir. romantiktir. ruzgarlarin yanağı okşadıgı, yağmurların çok da üşütmedigi mevsimdir. sessizdir. hüzünlüdür biraz da. ama çok güzeldir be.
mükemmel bir sanat filmidir. ne zaman içim karrasa açar izlerim. ağlamak istesem açar izlerim...ezberledim çoğu yerini. daha o sahne gelmeden ağlamaya başlarım bile. filmde dialog olmasına gerek yok. hemşince konuşan neneyi anlamasak da anlayabilyoruz ne demek istediğini. alt yazı yok evet.
doğu karadeniz'in hopa nın eşsiz güzelliğini yeşilini, karadeniz mavisini, bulut grisini, sislerini bolca görüyoruz bu filmde. kimi zaman içimiz kararıyor, kimi zaman da oksijen çarpmış kadar oluyoruz izlerken.
her sahnesi derin bir fotoğraf karesi değerinde olan şahane bir film. izlenmeli. bir kez değil... bir çok kez. karadenize bir kez daha aşık oluyorum. hemşince'ye gürcüce'ye merak salıyorum yine. o ağıtlar, tulum sesi, o dumanlar. anlayamazsınız...
siyasi bir yönünün de olması filmde, ayrı bir acı veriyor.
ilki kadar güzel olan mevsim.
Yollarda o turunculuk,
Her an yağmur yağacak gibi dibdibe duran bulutlar,
rüzgarı,
havası...
Ayrılıktan çok şarkı mevsimi.
Eylül biraz yaza kasım biraz kışa özenir kendince oysa ekimdir sonbahar.
