gördüğümde hemen çocukluğum aklıma gelir, köpek peşinde koşturduğum kırsallar. biyandan da dertlenirim amk un şehrinde köpek besleyecek yer yok, evde beslesen ayrı bi dert diye. ilerde bi planım var ama bi şekilde beslemeyi düşünüyorum. dogo argentino, rotwailler, pitbull gibi.
durup sevmek isterim.
ancak insanların hepsinin iyi niyetli olduğunu sanıp gardlarını indirmelerini istemediğimden bu dürtüme genelde engel olurum.
fakat gelip de elime burnunu sürten zorla kendini sevdiren falan olursa okşarım.
dünyanın en tatlı hayvanları sokak köpekleri. keşke hepsine yuva verecek imkanım olsa.
Üzülüyorum hallerine çoğunun ayağı sakat oluyor seke seke gidiyor. Bazıları da yavrulamış memeleri sarkık bir halde yiyecek bir şeyler aramaya çıkmış oluyor.
dudakları böyle büzüp uzatarak muççç muçççç muçççç şeklinde seslenmektir. böyle kafasını kıpırdatmadan sadece gözleri ile takip ediyorsa uzak duracan. kuyruğu sallanmaya başlarsa git sev.
çete halinde değilse korkulacak birşey yoktur. Tek başına artizlik yapmaya kalkıyorsa yerden taş alır gibi yaparak onu korkutabilirsiniz. Diğer durumdaysa yavaş yavaş kaçmaya başlayabilirsiniz.
- aman da aman, kimin itiymiş de buuuu ! derim.
o da hemen kıçını kıvırmaya kuyruğunu sallamaya başlar ve daha da yaklaşır.
" hadi uslu dur yavrucuğum " der ve işime giderim. ciddiyim.
Sokak köpeği durup dururken insana saldırmaz. Seversin, beslersin, seni görünce sevinçten çıldırır. Normal biri için verilecek tepki mutluluktur. Kendim köpek besledim, hala besleyip sevdiğim köpekler var, bir gün bile bana saldırmadılar. insan olan insanı da hayvanı da sever.
