Çocukken bende evin bahçesine sığınan duman ismi verdiğimiz kediye yapardım maalesef yaş 5 gibi sanki. .
Tabii bu uysal ve akıllı hayvancağız sanki bilirdi benim çok küçük olduğumu öyle büker boynunu giderdi. .gün gelip başka bir kediyi de duman gibi efendi sanıp ona da yapmaya kalkınca öyle güzel tırmaladı ki korkudan konuşamadığım gibi ilkokul bitene kadar rüyama girdi .Yirmili yaşlara kadar hayvanlara dokunamadım bile.
Ne yaratıcı çocuklar varmış. Ama ben onlara değil annelerine kızıyorum. Hayvan sevgisini göstermemiş öğretmemiş anneler. Annesinin yanında kediye taş atan çocuklar çok gördüm zahmet edip uyarmıyorlar. Ben itinayla uyarıyorum ama. Geçen bir kadını mahalleye rezil ettim mesela. Benden büyük olduğu halde. Başka çare yok. Eğitilmiyorlarsa görünce biz eğitelim.
