cenevredeki bir erkek genelevinden kaptığı virüs nedeniyle beyin amcıklanmasi geçirmiş lützenli abazanın ne desem de kafa siksem diye düşünüp bulduğu sözümona veciz.
Nietzsche ağladığında kitabında geçen, hayata dair vurucu bir cümledir.
Gerçekten de hayal ettiğimiz şeye ulaşmayı değil, hedefe yürüdüğümüz yolu seviyor olabiliriz.
Çünkü hayal edilen şeye ulaşınca yine canımız sıkılıyor.
Bu muymuş? Diyoruz.
Aforizma, tam olarak kitabın şu paragrafında geçer:
"Belki de sevdiğiniz insanları düşünmektesiniz; ama daha derinlere inin. Sonunda sevdiğiniz şeyin, onlar olmadığını göreceksiniz.
Siz, bu sevginin içinizde yarattığı duyguları seviyorsunuz. Siz arzuyu seviyorsunuz, arzu edilen şeyi değil."
