aslı sinirli olmaktan bir türlü kurtulamamaktır. sevgilime terapi yaptırdık, öfke kontrolünü sağlaması için denemediğimiz yol kalmadı ama gene başarısız gene başarısız. başarıya ulaşan şey ise o öfkelendiğinde kedi gibi yanına sokulup ''sinirlenme aşkım bak seni seviyorum'' diyerek onu yakıştırmaya çalışmak, ona sarılmak. siniri hemen geçiveriyor. psikoloklara tonlarca para veriyorlar öfke terapisi bilmemne için aslında hiç gerek yok. biz aklı başında insanlar olarak öfkeli insana sarılabilmeli onun ngatif enerjisini alıp daha kaliteli bir iletişim sağlama yolunda adımlar atmalıyız. mesela trafikte sürücüler camı açıp kavga ediyor, hatta bir anlık öfkeyle çıkıp dövmeye kalkıyorlar birbirlerini. mesela o anda dövüleceğini anlayan sürücü her şeyi bırakıp kollarını açsa ve sarılsa, öbür sürücü de yaptığı hayatı anlayıp o da sarılsa böylece şiddete ve öfkeye karşı savaş açılmış olsa fena olmaz mı? bence kesinlikle olur. öfkeli insana sarılma kampanyası siniri kökünden söküp atmaya yetecek kuvvettedir buna inanıyorum.
Alemin psikopatlarıyla, canavarlarıyla, memleketin bilumum en tehlikeli adamlarıyla ortamlar paylaşmış biri olarak en net ve kesin ilacın anahtar cümlesini yazıyorum:
Deli deliyi görünce çomağını saklar.
