çocuklara bayılırım ama şu çokokrem midir sarelle midir ne boksa o reklamdaki kafasına aşçı şapkası takılmış sevimsiz veledi görünce suratına bi tane çakıp bayıltmak geliyor içimden. çirkin ve pis çocuklarda bile bir masumiyet bir sempatiklik vardır ama bu çocuk değil şımarık bir bacaksız. reklam değil konsantre sinir bozma programı.
tamam anladık tekrar edip öğrenmeyi sağlamaya çalışıyosunuz ve sürekli hatırlatıyosunuz, artık reklamdan sıkıldığımız için unutmuyacağız zaten bu gidişle..
çok çok eski zamanlarda, bendeniz kısa don giyerken, absürdlüğün tepe yaptığı bir deterjan reklamı vardı. kaba saba bir adam, karısının * deterjanın bittiğini söyleyince bir koşu bakkala gider ve bakkalcıya:
"-neriman teyzen bir deterjan istiyormuş, hem hesaplı olacakmış, hem de çok iyi temizleyecekmiş, o kadar." diyince,
bakkalcı "emrin olur abi" diyerek reklamın yapıldığı deterjanı getirdiğinde yine o kaba saba adamın dedikleri absürdlüğün en üst seviyesini belirlemektedir.
