örümceğin, sineği farkedip hızla sineğe doğru yaklaşmasını, daha sonra, sineği yumak haline getirmesini gözlemleyen adamdır. ilim, irfan insanıdır. en asil duygunun şeyidir.
sanırım (her ne kadar reenkarsayona inanmasam da) önceki hayatımda roma imparatoru idim. canımı sıkanı aslanlara yem olarak veriyordum. bu huyumu yeni hayatımda makul düzeye çekerek beni rahatsız eden sineği örümceklere yem olarak verme noktasına kadar getimişim. afferin bana!
ama hala örümcek sineği bağlarken pis pis kahkaha atma huyumdan vazgeçmedim.
