Peder: Git, ama kendine bir sürtük yüzünden ölmeye değer mi diye sor.
Marv: Ölmeye değer (1. kurşun) Öldürmeye değer, (2. kurşun) Uğruna cehenneme gitmeye değer (son kurşun) Amen!
sin city de benim favori karakterimdir marv.
filmde bir gece çok güzel bir kadının ona yakınlık göstermesi ve sabah kadını yatakta ölü bulmasıyla katili aramaya başlar. marv ne olursa olsun katili bulacak ve işini bitirecektir.
marv karakterini mickey rourke canlandırmıştır.
--spoiler--
- O fahişe için ölmeye değer mi?
- ölmeye değer, öldürmeye değer, uğruna cehenneme gitmeye değer.
--spoiler--
2013 sonunda a dame to kill for ismiyle yeni bir filmi çıkacaktır. yönetmenliğini yine frank millerin üstlendiği yeni filminde, eski kadrodan bulunan oyuncuların yanında bruce wills gibi ünlü isimlerde görülecektir.
bir çizgi roman uyarlamasıdır. film üç farklı hikayeden oluşmuş ama bu hikayelerin birbiriyle çok bağlantısı yok. hatta son bölümün hiç yok. olması da şart değil gerçi.
keşke şu yaşlarımda değil de, daha erken yaşlarda izleme fırsatım olsaymış diye düşündüm izlerken. filmin o atraksiyonu bu orta yaş kafama ağır geldi.
şöyle 17- 22 yaş arasında olanlar izlerseler, muhtemelen filme haklı olarak hayran kalırlar ve tekrar tekrar izlemek isterler.
2014'te Sin City: A Dame To Kill For (Günah Sehri: Ugruna Öldürülecek Kadin) diye bir devam filmi gelmiştir ama devam filmlerinin hastalığı burada da nüksetmiş resmen sıçmıştır.
''ölen bir ağacın son yaprağı gibi titredi''
dizeleriyle başlayan filmdeki o siyah beyaz görüntüde kırmızı ruju ve elbisesiyle güzel kadını görünce arkasından gelen yakışıklı beyefendiyle ikisini mutlu bir izdivaca yakıştıradurursunuz kii çok geçmeden adam kadını öldürür. evet. ilk ''ahaa naaptıı?!?'' tepkisi orada gelir. zaten sonrası evlere şenlik.
genel olarak kan gövdeyi götürüyor baltalar bir yerlere saplanıyor güzel replikler abartılı döğüş hareketleri filan tam çizgi romanı ekrana yansıtmışlar gibi hissettiriyor özellikle bazı sahnelerdeki dijital renk efektleri vesaire oldukça eğlenceli aslında.
renklendirme benim çok hoşuma gitti açıkçası siyah beyaz kadının parlayan mavi gözleri gibi vurgulanan ögeler estetik olarak keyifliydi.
sonuç olarak klişe olmayan kafasına göre takılmış filmlerimizden birisidir diyebiliriz. (bkz: film noir)
