Ben cok kucuktum. Mahallemizdeki eski muhtarlik ortasinda devasa bir havuz olan kafeye cevrilmeden onceydi tum bunlar. Harcliklarimizi arttirir yasimiza ragmen bira satan ac gozlu tekelcilerin siyah posetlerine doldurdugumuz biralari icerdik. Nadiren de bir uclu sarardik. Polisin giremedigi sokaklara guzellik sevgi ve kardeslik girmisti.
Simge bora nin ablasi mahallenin dilberi hepimizin sevgilisiydi. Sarhos kalplerimiz aklimiz ve ciliz bedenlerimizin her hucresiyle hayrandik simge ye. Guzel gulumserdi. Gozleri bal rengi teni beyazdi. Saclari tum dunyaya isyan edercesine savrulurdu ruzgarda ve kalplerimizde kivircik firtinalar kopardi. Anacligin sembolu iri gogusleri vardi. Agzindan cikan her soz bir ezgi gibi gelirdi bize. Biz buyudukce etekleri kisalirdi. Biz buyudukce sevgimiz buyurdu. Evinin onunde ona seslenir bir opucuk atmasini bekler sonra top sahasina inerdik.
Yillar sonra hepimiz cok degistik. Kimimiz torbaci kimimiz paravan girisimci vs enteresan meslek gruplarinda okkali sermayeler kaldirirken aklimoza geldi.
Ve bu merak gecen gun unutmak icin dogdugumuz mahallemize yaptigimiz bir ziyaret sonucu bitti.
Guzeller guzeli simge ablamiz, artik kisa boylu koca gotlu sarkik memeli gobekli yagli saclara sahip dandik esofmanlar giyen koca kafali cirkin bir kadina donustugunu gordum. Gozlerimle gordum. Yoksa inanamazdim. Eskiden kapi onunde bir opcuk almadan top sahaya inemeyen ben onu bu halde gordugum icin uzgunum.
Ve kadinlarin kisa vaadeli bir yatirim oldugunu ogrendim. Evet yaslaniyorlar. Oysa ben hep tatliydim buyudum yakisikli oldum yaslanirsam karizmatik olacagim ama kadinlar... cok uzgunum simge abla.
