ilkokulda deli gibi yaptığım sey. Birde tükenmez kalemle silgiyi karalayıp silgiye dismis, karalanmıs bölümde disteki cürükmüs gibi davranmak vardı ki o daha eğlenceliydi dis hekimi edasıyla kanal tedavisi yapardım evet değisik bi hayalgücüm vardı sözlük.
kalem silgiye ortalı biçimde sokulunca çekiç oluyordu. çekici sıraya vurunca uç içinde kırılıyordu. evet ameliyat.. uç çıkınca kurşun çıkmışçasına sevinirdik. ama uç kırmızıysa ayrı bir hava katıyordu.
Küçükken hepimizin yaptığı bir şeydir. Mesela arkadaşımızın silgisine uç sokup ona bir oyun oynayabiliriz o silgiyle yazıyı sildiğinde silmek yerine üstünü karaladığını görünce sinir olur ve sonuçta amacımıza ulaşmış oluruz. Ameliyat etmek ise arkadaşlarımızla beraber gırgır şamata olsun diye yaptığımız bir şey.
başlığı okuduğumda beni uzunca bir zaman diliminin gerilerine atan cümledir. aynı zamanda da okunur okunmaz yüzümde tuhaf bir gülümsenin var olmasına sebebiyet vermiştir. hey gidi günler hey derken geçmişteki beni yad etmiş bulunmaktayım.
köy okulundaydık biz. öyle uçlu kalemleri filan göremedik pek liseden önce. tutumlu olmayı öğrettiler bize daha ufak yaşta. öyle uç kırmak, silgi parçalamak bize göre değildi anlayacağınız. kimisi boynuna asardı kaybolmasın diye, kimisi bileğine bağlardı sıkı sıkıya. belki oyun oynamaktan mahrum kaldık müsrif olmamak uğruna, lakin kıymet bildik her daim.
Çoğu zaman silgide kalıcı ameliyat izleri bırakan eylem.
iyi bir silgi cerrahı sol yanından uç yemiş bir silginin ameliyattan sonraki estetik kaygılarını da düşünerek ameliyattan sonra silgiyi güzelce temizlemeli ve içe göçen kısımlarını doldurmalıdır.
