geçen akşam varoluşsal kaygıların kucağına düştüm yine. ardı ardına "neden?", "nasıl?", "olur mu be amını sikiiim?" gibi derin soruları yöneltirken kendime, neden sonra çarenin rüstem ağabey olduğu geldi aklıma.
size biraz rüstem ağabey'den bahsetmek isterim. kendisi ellili yaşlarının sonunda. banka müfettişiyken işi bırakıp yaşadığım sahil kasabasına gelmiş. balıkçılık yaptığını iddia etse de benzeri klişe adamlar gibi aslen şarapçılık yapıyordu. sakal bırakıp, eski kıyafetler keyinip, sahilde tenekenin içinde ateş yakarak bilge sözler sarf ediyordu dinleyen olursa.
dizilerden görüp öykündüğümüz bu model, adeta hanımların ayağına gelen overlokçu gibi düşmüştü kucağıma.
dünkü vaazı sigara üzerineydi:
- kardeş, ben sigaranın orospusu olmam affedersin. sigara benim orospum olur. ne zaman çağırsam gelir. o çağırdığında ben gitmem yani anlıyon mu ku? bugün istersem 3 içerim yarın 1. orospun edeceksin sigarayı.
+ iyi de rüstem ağabey, sen günde 3 paket samsun içiyorsun?
- onu diyorum lan tomruk. bugün 3 paket içerim yarın 3,5. bana bağlı. ders al bunları.
kalktım oturduğum yerden ve lanet ettim yaşadığım kasabaya. lisenin bir an evvel bitmesi için dua ederken deli yürek'in yarattığı toplumsal erozyona şaşırıyordum bir yandan. ustaaaaaa.
o anki sigara yoksunluğundan tek sigarayı 3 kişi dönme gibi bir durumla karşı karşıya kalındığında izmarit kısmını yalama yapan yavşağa söylenecek deyim.
