Artık 2 sene oldu olacak bırakalı. Ben bıraktıysam herkes bırakır. Çünkü doğuştan rutin geliştirmeye planlı bir beynim var ve değişiklik nedenli tüm sinir sistemim bozuluyor. Ergenlik döneminde sıra arkadaşımın yeri değişince yoğun el titremesi, yürüyüş bozukluğu ve konuşma bozukluğu yaşadığım için tedaviye başlanmıştı. Düşünün değişikliğe ne kadar katlanamıyordum. Artık değişikliği sadece sevmiyorum ama kendimi bi bıraksam yine hastanelik olurum.
Haliyle sizin için sigarayı bırakmak daha kolay. Bence buna tutunun bu süreç boyunca. Değişime daha açık bir insanın sigarayı bırakması daha kolay.
- ben çok yoğun bir depresyon yaşadım. Yaklaşık 1 yıl 7 ay kadar sürdü. Zamanla azala azala geçti depresyon. Yeniden sigarayı bıraksam muhtemel psikolojik destek alırdım. Psikolojiniz durumu kaldıramıyorsa, sigara ihtiyacı için beyniniz eski üzüntüleri ortaya çıkarıyorsa, sizi sigara yakmak için zorluyorsa ya tedaviye başlayın ya da benim gibi yapın, direnin.
- rüyamda sigara içiyordum, sigara ihtiyacı tamamen sıfırlandı sanırım bir süredir, artık rüyamda sigara görmüyorum. Tüm arkadaşlarım sigara içiyor, yanlarından döndüğüm geceler üzerime sinen sigara kokusundan rahatsız olup banyo yapıyorum. Sigara kokusu beni çok rahatsız ediyor. Haliyle içtiğim zamanlar aynı öyle pis koktuğumu anlayıp utanıyorum. Sigara içiyorsanız pis kokuyorsunuz arkadaşlar. Sigarayı bırakınca o kokudan nefret edecek hale gelince anlarsınız ne demek istediğimi.
- iki elimi eşit şekilde kullanan biri olarak sigaranın yarattığı boşluğu çok fazla hissettim. Boşluk hissi yüzünden boşluğa düşüyordum. Sonucunda iki elimi aynı anda oyalamaya başladım. Bir elimle resim yaparken diğeri ile resim boyuyorum, spor yaparken iki elime oyuncak ya da küçük bir parça alıp onları tutuyorum ya da ceplerime bir şey koyup ellerimi cebime sokup onlarla oynuyorum. Bu da son zamanlarda geçti gerçi. ilk zamanlar sigaranın yarattığı boşluk nedenli çekirdek yiyordum, hiç önermiyorum. Bence iki elinize yemeyeceğiniz şeyler alıp onlarla oynayın.
- sigara krizi gelince ilk zamanlar ağladım. Bir ara sinirlendim. Sonra sonra kendimi oyalamayı öğrendim. Eğer uygunsanız kalkıp yürüyün. Başka bir şey düşünmeye zorlayın kendinizi. Müzik dinleyin. Dans edin. Koşun. Çalışıyorsanız kendinize yeni bir iş yaratın.
- bu süreç boyunca çok insanla aramı bozdum. Sinirliydim. Üzgündüm. Çok fazla endişe hissediyordum. Şimdi anlıyorum, anksiyete ve öfke sebebim aslında zaten sigara içiyor olmammış. Sigarayı bırakmakla alakalı değilmiş. Daha sakin biriyim. Ayrıca gece uyanmalarım, endişelerim ve kalp çarpıntılarım zamanla sıfırlandı.
- alerjilerim ilk zamanlar azalmıştı. Şimdi Yine aynı alerjiler devam ediyor ama alerjilerin etkileri eskisi gibi yıkıcı olmuyor.
- ben azaltarak bırakmadım. Bir anda bıraktım. Bu süreç boyunca ilk aylar sigara içen kimseyi ne evimde misafir ettim ne de yanlarında durdum.
- normalde kalabalığa karışmam gerekiyorsa ya da konuşma yapmam gerekiyorsa bir kadeh içerdim, böylece normali oynardım. Sigarayı bırakmanın bana kaybettirdiği tek şey şu oldu. içkiye başladım, zamanla sarhoş olma sürem fazlalaştı, haliyle artık bir kadeh sonrası toplumun içine karışamıyorum. Önerim şu, süreci içki içerek kolaylaştırmaya çalışmayın. Kefir için.
- çok ciddi bağırsak sorunları başlıyor. Ben depresyonu biraz buna bağlıyorum. Günlük 10 bin adım atın, kefir ve yoğurt tüketin, özel bitki çaylarından faydalanın ya da bir beslenme uzmanına danışın.
- kilo alınıyor. Ben aldım. Kendinizi iyi hissetmeye başlayınca verirsiniz kilo.
Zor mu? Zor. Ama direnin. Bırakılıyor çünkü. Sonra herkes yeniden başlıyor denilmesine bakmayın. 2 sene içinde binlerce kez yeniden başlamayı düşündüm ama sigaranın beni yavaş yavaş öldürmeye başladığının farkındaydım ve artık öldürseler başlamam. Çünkü tüm bunları yeniden yaşamak istemiyorum. Babam sanıyorum 20 sene kadar önce bıraktı, hiç içmedi bir daha. Bırakınca çoğu insan başlamıyor.
Git geller yaşıyorum. Sigara içmek konforumu inanılmaz azaltıyor. Bir süre sonra hiçbir keyif almadığım gibi eziyet oluyor. Parası da ayri tabi. Sonra bırakıyorum. Bir sure sonra krizler başlayınca kendimi kandirarak yeniden başlıyorum. Bu sefer bir haftadir içmedim. Bakalim ne olacak.
3 günden beri içmiyorum. 3 gündür annesini pazarda kaybetmiş çocuk gibi geziyorum. Meğer usul usul nasıl bir belaya bulaşmışım. Onsuz olmak çok zor lan!
mutluyken tanrıyı unutmak, umutsuzken tanrıyı hatırlamak. tüm mesele budur azizim. virüs belası geçtikten sonra bırakanlar oh be deyip geri başlayacaklar.
Geceleri yatarken bırakmış biri olatak kendizi sevdiğiniz bir yerde, daha mutlu, daha bir bol nefes alabilir şekilde hayal edin diye bir öneri var. Örneğin sahilde koşarken hiç yorulmadığınızı, sağlıklı mutlu olduğunuzu falan hayal edin diyor.
karantinada kendiliğinden olan, iyi bırakabildiğime göre bağımlı değilim demektir, bağımlı olmadığıma göre arada içebilirim karantinadan çıkınca alayım tekrar ehü.
Çok büyük çelişiyorum kafamda. Olmaz olsun böyle lanet şey deyip atıyorum, yoksunluk sendromları ortaya çıktığı an almaya gidiyorum. Gün içinde 3 kez karar değiştiriyorum. Çok kötü.
Çok güzel bir şey olacağına bahse girerim. 1 haftalık grip sonrası kendime gelince, bu gün de hava hafif güneşli ve ılık olunca pencereden dışarı bakıp derin bir nefes aldım. Çok hoşuma gitti. Sigarasız çok daha güzel olacağından şüphem yok. Birkaç gün acı çekmeyi göze almam gerekiyor mecbur.
