neticesinde 3 gündür sigara içmediğim, tad ve koku alma duyumun resmen kendine gelmesi sebebiyle, yemek yemenin başlı başına bir mutluluk kaynağı olduğu, süper olay.
14 yaşında başlayıp 22 yaşına kadar hayvanlar gibi içtiğim ve geçen sene 17 kasımda bıraktığım ve değil dumanından görüntüsünden bile tiksindiğm işe yaramaz şey.
iki buçuk sene oldu.. özledim mi? bazen.. özellikle ilk zamanlar çok zor geçti. yaklaşık 20 kilo aldım*, ama sonrasında spor yaparak -ki ciğerleriniz kendine geldiği için çok uzun koşabiliyorsunuz- aldığım kiloları vermenin yanında gayet düzgün ve üçgen bir fizike sahip oldum**. herkese tavsiye ederim hem arada arkadaşlarınızla beraber eğlenirken küçük kaçamaklar yaparak hayat daha zevkli olabilir.
doğuştan hipotansiyon sorunum olmasaydı asla yapmayacak olduğum bir davranış olurdu.
ortalamanın altında bir enerjiyle güne başlıyorum ve devam ediyorum. dikkatimi iyi düzeye getirmek için gün içersinde 2-3 kupa kahve içmem gerekiyor.
her sigara içişimde zaten az olan enerjimin acımasızca sömürüldüğünü farkettikçe bırakma ihtimali giderek kuvvetlenmeye başladı. önceleri iş yerinde içmemeye başladım içersem de bu 2-3 adetle sınırlı kalıyordu. mesai bittikten sonra ise rahatlamanın getirdiği psikoloji yolumun üstündeki ilk tekel büfesinden bir paket winston soft aldırıyordu. buluştuğum dostlarımdan tek bir isteğim vardı o da oturup rahat rahat bira ve sigara içebileceğimiz bir yer. abartmıyorum bir pakete yakın bir sigara tüketiyordum o 4-5 saatlik süre içersinde. eve vardığımda da ise ancak üstümü çıkarıp yatağa kadar gidebilecek bir enerjim kalıyordu. zamanla bundan da nefret etmeye başladım çünkü artık günün yarısı sigara içen ve diğer yarısında içmeyen biri olarak farkı çok net gözlemliyordum. geçirdiğim bu aşamanın hakkaten faydası olmuştu, uzun süre bu farkı hissederek yaşamak sonraki günler için bana umut verdi. daha sonra tamamen bıraktım.
zamanında benim de dahil olduğum sigara içen bütün insanların kendini kandırdığı görüşünü şiddetle savunmaya başladım. hakkaten buna ihtiyacım vardı, bu konuyla ilgili zihnimde faşist düşüncelere bile yer açmaya başlamıştım. gördüğüm her sigara içen insana için için sövüyordum. düşük tansiyon sahibi biri olarak hiperaktif bir hayata kavuşmak da hoşuma gitmişti. bana göre hiperaktif size göre değil.
koku alma duyusunun gelişmesi, dişlerdeki etkisi vs. gibi etkilerine değinmeme bile gerek yok sanırım.
*11 seneden beri içiyorum.
*son üç yıl günde iki paket olarak.
*günde üç demlik çay, bir kupa bardakla iki sigara şeklinde.
*günde üç saat kadar uyku.
yemek yer gibi sigara içiyordum. çayla beraber tükettiğim için kalp çarpıntıları başladı başta daha sonradan bu çarpıntılar sıklaşmaya ve şiddetini arttırmaya başladı. sol kolum uyuşmaya başlayınca dedim n'oluyor, kalp krizi falan mı geçiricem. çay-sigara = günde dokuz defa diş fırçalamak ve çok pis kokmak, tabi sigara içicisi bunu anlayamaz ama dışarıdan anlaşılıyor bu lanet koku. her sabaj mide bulantıla, kusmalar, yirmi sayfayı on saatte ezberleyen ben, üç saatte bir sayfayı ezberleyemiyorum bunu yanı sıra kısa süreli bellek kayıparı da var tabiki. bardağa şeker atılır, demlik ele alınır ve bardağa çay koyulur hemen akabinde şeker atmışmıydım ben ya? sorusu sorulur ve bu günde beş kere olur.
işte bütün bunların hepsi çok sık tekrar ediyorsa ve kendinizi seviyorsanız; bırakın! karamsarlık kısmını saymadım, onu bırakınca görüceksiniz. bütün depresifliğinizi attığınızı görüceksiniz. bu en büyük hediyedir.
sigara bırakılır hem de çok kolay, ben bıraktıysam siz de bırakırsınız. hatta şunu söyleyeyim bu kadar basit olabileceğini tahmin etmiyordum.
sigarayı bırakmak çok kolay ama akışkanlığı zor. ben sigarayı bırakırken çayı bıraktım. pc'yi bıraktım. 3 günde bütün sigara isteme krizlerim bitti. tavsiyedir, sigarayı değil alışkanlığınızı bırakın.
niyetlenen insanlari yolundan cevirmek ya da umitsizlige dusurmek adina her geyigin mubah oldugu seymis bu. sigara gibi insanin kanini emen bir seytandan dost diye bahseden mi dersin, yoldas diye methiyeler duzen mi... hey yavrum hey, bu gunleri de gordum ya artik sigarasizliktan olsem de gam yemem anasini satayim.
ey bu yaziyi okuyan arkadas!! eger niyetin sigarayi birakmaksa, ya da yeni basladigin bu yolda devam eebilmek icin azicik morallenmekse, bu baslik altinda yazilan turlu sacmaliklara kanip da basladigin isi yarida birakma. baskalarinin caresizligi ve ezikligi senin yoluna tas koymasin. su an yuzunu gulumseten o zararsiz geyikler yillar sonra karsina oksijen tupu olarak, kemoterapi tedavisi olarak cikacak ve bu durum sigarayi birakmak hakkinda geyik donduren yazarlarin s.kinde bile olmayacak.
o zaman yapman gereken tek sey bir anda ve kesin olarak sigarayi birakmak! guzel bir dus, icilen bir meyve suyu ve yuruyus gibi sporlar isini kolaylastiracaktir ancak bunlari yapmasan da birakabilirsin cunku sen akli, beyni olan, dusunebilen bir canlisin. sigarayi birak ve annene, babana saril, sevgilinin dudaklarina yapis, halisaha maclarinda ortamin gokhan gonul'u ol, saatlerce nefesin kesilmeden yuzebilmenin zevkini yasa, uzun ve keyifli bir omre sahip ol, akilli ol.
başarısızlıkla sona erenler diye bir liste yapılsa zirveye oynayacak olay. çevremden gördüğüm ve yaşadıklarım sonucunda böyle düşünüyorum.
kapalı mekanlarda faaliyete geçen sigara içme yasağı, yere izmarit atma cezası ve başbakanın her gördüğü vatandaşın cebinden zart diye sigara pakedi kapması gibi etkenlerden sonra sigarayı bırakmaya pek sıcak bakmıyorum. denemeyeceğim bile.
gerzekçe görünebilir, ki eminim öyle; sadece tayyip efendinin sigaraya karşı olan tutumu yüzünden ve benim anti-tayyip akımına gönül vermiş olmam neticesinde sigaraya daha sıkı sarıldım. asla bırakmayacağım gibi geliyor. hayatım pahasına olsa dahi.
siktir et yahu. sigara içen öldü de prebiyotik yoğut yiyen ölmedi mi?
sigara içme eylemine son vermektir.
kişisel olaraksa;
8 sene sonra tek bir günde başardığım olay. başardığım diyorum çünkü, o nikotin krizleri vurduğunda* kendi kendine telkinlerde bulunmak gerekiyor. evet, bıraktım. şimdi içersen iradeni ezeceksin diye egolarla mücadele etmek falan, hayır kelimeyi sömürmek istiyorum şimdi. sigarayı bıraktım.
özlüyorum sigara içmeyi..
ilk iki gün zor dediler, her gün zorlanıyorum aslında ben. sabah uyandığımda elim hemen yatağın altına gidiyor, çakmaklarım hala aynı yerde..
her pazar kahvaltısında, her yemekten sonra, çay içerken, kahvenin yanında, markete girdiğimde, okula gittiğimde, okuldan geldiğimde, yorulduğumda, banyo yaptığımda her an bıraktığımı fark ediyor olmak, beynimi sikiyor.
eksikliğini hissediyorum sigaranın. bana o vaad edilen, herşey gerçekleşti. artık kötü koku yok, dişlerimin renginde düzelme var, öksürmüyorum, balgam çıkarmıyorum, param artıyor falan ama bir eksik var sanki..
şunu biliyorum ki, fiziksel olarak bağımlılığın getirdiği yoksunlukları atlatalı çok oldu, yaşadığımın tamamı psikolojik.
artık her şeyin kötü gitmesine sebeperim var aslında..
ders çalışıyorum, konuyu anlamadım bir sigara yaksam rahatlayacaktım.. yoktu yatağın altında.. belki bir ümit, çekmecelerde, az kullandığım çantalardan birinin içinde, buruşuk bir paket içerisinde olabilir diye talan ettim etrafı, hayır yok.. hiç kalmamıştı, hepsini bıraktım, başardım diyebilmenin zaferiyle atmıştım.
hiç içmemiş, ve ya dışarıdan bakan insanlar için zordur durumumu anlamak.
aslında evet ben başardım sigarayı bırakmayı.. yaklaşık on dakikadır bunu yazıyorum, şimdi fark ettimde istemiyor canım. o his geçti..
