Bundan seneler önce işe yeni baslamistim. Iş arkadaslarimin hepsi saat basi, "B-Lo olm su kasaya baksana, bi sigara molasi verip geliyom!" deyip 10-15 dakika ortaliktan kaybolup sigaralarini iciyolardi. Gel zaman git zaman baktim bu olacak is degil. Herifler'in yarim saat molalari var, birde saat basi 10-15 dakika sigara molasi, toplam 8 saat'in ikisini calismayarak geciriyolar anasini satayim. Bende öküz gibi, heriflerin islerinin pesinden kosturuyom. "Benim basim kel mi lan?" deyip basladim icmeye...
kendimden örnek vermem gerekirse canlar: kendimi daha büyük hissetmek için başlamıştım mesela. öyle hissetmiştim de. sonra yıllar geçip de benim sigaraya başladığım yaşlardaki çocukların ağzında sigara görünce, kafalarına odunla vurasım geldi, "bu yaşta ne sigarası piç kuruları" deyü.
sonra empati kurdum: "ben küçükken ne tiksinçmişim, iyi ki büymüşüm" dedim.
bak şu dünyaya, yaşamın amacını görmeye çalış; "mutlu olmak" diyebiliriz. özellikle tanrıya inanmıyorsanız daha bir anlamlı olur bu.
mutluluk;
kimi zaman sarılmak, bir öpücük, tekrar sarılmak ama sımsıkı, sabahlara kadar sevişmek...aşk diyebilir miyiz bunların hepsine? "hayır"..aşk acıtıyor kalbimi, bunların hepsi aşkın içine giriyorsa neden hiç yaşamadım bunları?
hayallerin de olabilir "dünya güzel bir yer" diye vb. ama "değil"; artık küçük bir çocuğun, yaşlı bir amcanın içten teşekkürü bile sevindirmiyorsa seni, bu, dünyada kötü şeylerin daha çok varolduğunu fark ettiğin anlamına geliyordur.
mutluluk, dünyada bu kadar mutsuz olmana sebep varken senden uzaklaşacaktır. "yalnızlık" içinde yaşıyorsan, "neden" diye sorgula bi, neden yalnızım? yalnız olmak bir süre çekici gelebilir ama güzel bir şey değil, diğer pek çok şey gibi. belki, sevdiğin kişiye ara sıra bakıp "olsun bana bu aşk yeter" dersin ama gün gelir onun da aslında başkasını sevdiğini öğrenirsin. işte o zaman "intihar etmek" istersin, edemezsin bu kadar basit elveda diyemezsin ve sigaraya başlarsın.
