Git geller yaşıyorum. Sigara içmek konforumu inanılmaz azaltıyor. Bir süre sonra hiçbir keyif almadığım gibi eziyet oluyor. Parası da ayri tabi. Sonra bırakıyorum. Bir sure sonra krizler başlayınca kendimi kandirarak yeniden başlıyorum. Bu sefer bir haftadir içmedim. Bakalim ne olacak.
3 günden beri içmiyorum. 3 gündür annesini pazarda kaybetmiş çocuk gibi geziyorum. Meğer usul usul nasıl bir belaya bulaşmışım. Onsuz olmak çok zor lan!
mutluyken tanrıyı unutmak, umutsuzken tanrıyı hatırlamak. tüm mesele budur azizim. virüs belası geçtikten sonra bırakanlar oh be deyip geri başlayacaklar.
Geceleri yatarken bırakmış biri olatak kendizi sevdiğiniz bir yerde, daha mutlu, daha bir bol nefes alabilir şekilde hayal edin diye bir öneri var. Örneğin sahilde koşarken hiç yorulmadığınızı, sağlıklı mutlu olduğunuzu falan hayal edin diyor.
karantinada kendiliğinden olan, iyi bırakabildiğime göre bağımlı değilim demektir, bağımlı olmadığıma göre arada içebilirim karantinadan çıkınca alayım tekrar ehü.
Çok büyük çelişiyorum kafamda. Olmaz olsun böyle lanet şey deyip atıyorum, yoksunluk sendromları ortaya çıktığı an almaya gidiyorum. Gün içinde 3 kez karar değiştiriyorum. Çok kötü.
Çok güzel bir şey olacağına bahse girerim. 1 haftalık grip sonrası kendime gelince, bu gün de hava hafif güneşli ve ılık olunca pencereden dışarı bakıp derin bir nefes aldım. Çok hoşuma gitti. Sigarasız çok daha güzel olacağından şüphem yok. Birkaç gün acı çekmeyi göze almam gerekiyor mecbur.
