ramazan ayının bir gecesinde kapının kitlendiğinden emin olup camdan aileden gizlice yapılırsa, karşıdaki açık camlardan gelen tabak çanak şangırtıları, esen rüzgarın uğultusu ve değişik hislerle beraber yapılacak eylemdir. baskın telaşıyla hızlı içilse de sokaktaki kaldırımlar uyurken sema sırtını dönmüş yatarken insanı sorgulamaya iter. annesini babasına hayırsız bir evlat oldugunu sevgilisini üzdüğünü bitecik paşasına erkek kardeşine fazla gaddar bi abi olduğunu düşünür. ardından savaşta yenik düşmüş bir gazinin yurduna dönüşündeki boyun büküklüğü gibi bir şekle bürünerek bir şarkısın sen.. diye başlayan şarkı mırıldanır. ahh ahh denir baskın telaşı ile seri çekilen duman başı döndürür... sigaranın tüm zararları neyse de insan kendini düşünmek için zaman bulur hayat denen koşuşturmada sanki sigara sizi dinler.
alışkanlık. ihtiyaç olmayan bir şeyi ihtiyaç haline getirmeye yarayan eylem. alıştıktan sonra bırakması zor. çünkü ihtiyaç haline gelmiş bir eylemin alternatifini bulmak her zaman kolay değil. bu meredi bırakmak için kendine iş çıkarıp oyalanan insanlar biliyorum. kendimizi patlıcan'a versek nafile, sigaranın nikotini ile patlıcan nikotini kıyaslanamaz bile.
velhasılı kelam, sigara içmek hayatın içinden köklü bir alışkanlık. içene göre, ondan biri.
Cildinizin lekelenmesini saglar, erken yaslandirir (normal yaslilara gore goruntu daha kotudur), disleri sarartir, ses tellerinizi kalinlatir (ozellikle kizlar icin kotu), kisa mesafeleri kosmaniza ve merdiven cikip inmenize engel olur. Kimi bünyelerde cinsel acidan iktidarsizliga sebeb olabilir, tad ve koku alma duyularinizi azaltir, tamamen uykunuzu almaniza engeldir, üzerinizde sürekli bir kirginlik olur, balgam yapar. Bilginizi tazelemek istedim.
bana, ünlü amerikan yazarı william faulkner'in bu konuda bir cümlesini hatırlatan durum
duman adlı öyküde geçiyordu sanırım:
'insanın sigaradan ancak kendisine zararlı olduğuna inanmaya başlayınca zevk aldığını ve tütün içmeyenlerin entelektüel tarafları olan insanlara hayatta bağışlanmış en büyük hazlardan birinden yoksun kaldığını...' yazmıştı.
yalnızca kendisini kemiren bir kötülüğün kurbanı olduğunu bilmek hazzı, diyor faulkner buna
ciddi bir fedakarlıktır. ömrünüzün ve paranızın önemli kısmını bu eylemi geçirerek hayatınıza devam etmek için fedakarlık edersiniz. bunu göze alamayanlar için ise bu fedakarlığın adı aptallıktır.
