Mecbur kalma durumunda, yapılacak tek şeydir. ancak ne kadar uğraşılsa da deli gibi severken vazgeçmeye çalışmak o kadar zordur ki. Her şarkı , her söz, her gece onu hatırlatır size. Ne demiş Yalın ;
"Severek unutmak, olur iş mı ?
bilerek uçuruma önden, atlanir mı ki ?"
insanın içini en çok acıtandır.
sevmek kolay değildir, sevecek kadar değer verilen birini daha sonra unutmaya başladığını görmek, hem iyidir hem kötü. onu unutmak da onu hayatından atmak demektir, yavaş yavaş olduğu için insan üzülür bende kalan sadece anısıydı şimdi bu da mı gidiyor diye. onu severken yaşanılanlar, hayal kırıklıkları, iyi ve kötü anılar, kavgalar, bunların hepsi seven kişinin kişiliğinde yer etmiştir. yarın öbür gün bunlar açığa çıktıkça ' aa onu da çok sevmiştim, bak bu da hediyesi ' moduna girer insan ki bu durum da insanı üzer, bir zamanlar çok sevdiğin, hep yanında olmak istediğin insan değerini kaybediyordur ya da kaybetmiştir çünkü. bu kadar kolay bittiği için sinirlenir insan, ama geçer. zamanla her şey geçer.
Dünyalar dolusu acı çekerken onun bu acıyı bu sevgiyi gördükçe memnun olması sonucu artık gerçekleşmesi gereken eylem. Bi insan nasıl bu kadar sevilir hala anlamıyorum o kadar kazık var ki dünyada hadi bunu geçtim bunu da geçtim diyosun hiç beklemediğin anda sol yanından geliyor öyle bir yere saplanıyor ki acı çekiyorsun dursun orda diyorsun acı çekiyorsun çıkarmak istiyorsun daha fazla acı çekiyorsun. Sol yanınav öyle bir oturmuş ki o yatarken o uyanırken o konuşurken o bakarken o işte o yolda o banyoda o tuvalette o. Bazen bir sigaranın dumanında bazen bir şarkının ruhunda. Sonra sevilmeyi de bırakmıyor sevilen olmak istiyor hep. Sevildiğini hissettirince daha kötü oluyor herşey. Oysa başlangıçta o kadar masumdu ki herşey. Kelebekler uçuşuyordu her yerde. Masumiyetin çocuklukta kalmış olduğunu bir kez daha hatırlattı hayat.
''eskisi kadar özlemiyorum seni,
ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda..
adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor..
yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
biraz yorgunum..
biraz kırgın..
biraz da kirletti sensizlik beni!
nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
“iyiyimler” yamaladım dilime.
tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni..
gel diye beklemiyorum artık,
hatta istemiyorum gelmeni..
nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
benim derdim yeter bana banane!
alıştım mı yokluğuna?
vaz mı geçiyorum, varlığından?
tedirginim aslında,
ya başkasını seversem?
inan o zaman seni hayatım boyunca affetmem.."
tükenmekle arasındaki fark sağlam anlaşılmalıdır, tükenmek vazgeçmek zorunda kalmaktır yılmaktır o vazgeçemek sayılmaz, vazgeçmek birşeyi yapabilcek durumdayken yapmamaktır. Ayrıca sevmekten vazgeçmeyelim be aga sevmek güzel şey.
Bu sıralar uğraştığım şeydir. Çok zordur be. Olmayacak, anladim ve artık yeni bi yol çizmek istiyorum. Artik onu her gördüğümde göğsümün ortasında acı hissetmek istemiyorum. Vazgeçmek istiyorum gözlerinden, vazgeçmek istiyorum sözlerinden.
