"Sevmek, belki de bir tek ihtirasın lehine bütün diğerlerini bastırmak değildi; bilakis aşk, sevilen şeyin içine bütün diğer ihtiraslarımızı doldurmaya benziyordu. Bir insanın şahsında, bütün ümitlerimizi, iştiyaklarımızı seviyoruz. Hayatımızın müsbet ve menfi hadiselerinden gelen bütün hazlarımız ve kederlerimiz bu aşkın bahanesi içine sıkışarak büyüyor. Aşkta; bir şey değil, her şeyi istiyoruz; bir şeye değil her şeye kin besliyoruz. Ümitlerimiz ve korkularımız gibi bütün heyecanlarımız da bir tek mevzunun içine dolarak bizden karışıklığını gizliyor."
Mesela gözlerimi kapattım ve sen arkamdasın, ben kendimi arkaya bıraksam bile senin tutacağından eminimdir, bu seni ne kadar çok sevdiğimi gösterir hem de karşılık beklemeden çünkü eğer karşılık bekleseydim kendimi bırakmadan önce beni tut derdim ama ben kendimi kollarına bırakıyorum çünkü tutarsın diye ümit ediyorum lakin diyelim ki tutmadın ne olur?
Hiçbir şey olmaz tutmazsan; düşerim, yaralanırım belki incinirim, kırılır düşlerim ama yine de vazgeçmem senden, yine bırakırım kendimi sana kalkıp kendimi toplayınca, belki bu sefer tutar derim kendi kendime, tutarsan daha çok severim seni, tutmak yerine arkamdan gidersen eğer Necip Fazıl gibi "sen çok sev de bırakıp giden yâr utansın" derim belki...
Onu uyurken bile ozlemek, sinirlendiginde konusmayacagim desen bile 10dk gecmeden dayanamayip seni seviyorum demektir. Her saniye aklinda olmasidir. Kusurlarini bile hos gormektir.
ömrünün sonuna kadar sadık kalmaktır, soğumamak uzaklaşmamaktır, ruhunu hissetmektir, gözlerine bakarken içinin titremesidir.
güzeldir çok güzeldir hemde ama seni de böyle sevecek birini.
Benim gibi taş kalpli, insanları sürekli kendinden uzak tutan, sevgiye aşka inancı kalmamış birinin yeniden sevmesini sağlayan o muhteşem insan sana teşekkür ederim. Gülüşü bile beni başka mutlu ediyor. Şuan kendisine sevgimi söylemesemde finallerden sonra kendisine söyleyeceğim. Yıllarca Sevemeyen insanlar yıllarca sevgiyi içinde biriktiriyormuş. Sevmenin o kadar kötü bir şey olmadığını hatırlamış oldum.
