sevmenın bır kulfetı yoktur kendı ıcınde daha tehlıkesızdır. fakat sevılmek farklıdır, sorumluluk ıster. bır sure sonra sızı sevenlerı kaybetmemek adına degısebılırsınız ve yenı sız aslında sızın hoslanmadıgınız bır kendılıgınız olabılır. ınsanlar genelde sevdıklerıne dıkkat ederler kı bence bu cok yanlıstır hayatımıza baktıgımızda bızlerı degıstırenlerın sevdıklerımız degıl sevıldıklerımız oldugu asıkardır.
platonik aşkları düşününce sevmek kasar aslında, bu durumda sevilmek desek yeridir. Ancak severken sevilmek yada sevilirken sevmek bir o kadar daha güzeldir.
kesinlikle sevmek. eğer siz sevemiyorsanız dünyanın bütün güzel kızları sizi sevsin nafile. sevgi yoksa yaşama sevinci de yoktur. içinizde bir şeyler kıpırdamalı.isterse sevdiğiniz kişiler sizi sevmesin. sonuçta içinizdeki sevgiyi bir şekilde başka yollarla kanalize edeceksiniz. şiir yazacaksınız, şarkı söyleyeceksiniz vb bir çok melankolik duygu içerisinde kendinizi daha da olgunlaşmış hissedeceksiniz.
sevipte sevilmiyorsan; en büyük acılardan, hayal kırıklıklarından biridir bu. umutsuzca onun da seni seveceği günü beklemektir. başka birşey düşünememektir. fakat sevilirsen aynı şey başkası için geçerli olur bu sefer. kaldı ki bu durum kişinin gururunu okşar. tabi en iyi şey; hem sevmek hem sevilmek.
ünlü türk düşünürü ajda pekkan a kulak vermememiz gereken tartışmadır..
sevdim sevilmedim
seveni sevemedim
canımdan böyle bezdim aman... görüldüğü üzere uçlarında birer parça bok olan kısacık bir değnektir efenim bu tartışma.. hangi parça daha lezzetli karar size ait..
ikisinin de olması makbuldür. zira sırf sevildiği için bir ilişkiye başlayan insanla, sadece platonik takılan insan arasında aynı mutsuzluk görülür. belki platonik takılan kişi sadece sevildiği için ilişkiye başlayan kişiden daha memnundur, sonuçta kendi duygularını içinde yaşamakta ve başkasının duygularıyla oynamamaktadır. o zaman başa dönüp entryi silmiyor, sevmek daha güzeldir diyoruz.
