eğer elinde değilse ayrılık, ve gitmek zorundaysan, oda gitmek zorundaysa, söyleyecek bir şey kalmamışsa, sevişmek değil, sarılıp ağlamayı tercih eder insan. sevişemez çünkü; öperken hisseder onun göz yaşlarının tuzlu tadını. kendi gözyaşı da onunkine karışır. sarılmak yetmez, yüreğine koyası gelir insanın sevgiliyi. öyle sıkar ki sarılırken, kollarının gücü yetmez daha fazla sarılmaya, gömülür göğsüne. birazda orada ağlar. onun hıçkırıklarını dinler, o ağlıyor diye daha çok ağlar.
değişik bir duygu geçişidir sevgiliyle ağlamak. üzülmek değil. mutlulukta vardır. onunla aynı hisleri paylaşmanın verdiği mutluluk. çünkü hiç kimse böyle bir anda sahte olamaz.
aradaki aşkı ve sevgiyi kat kat artıran olaydır. hele ki ağlanılan hadise ilişki hakkında değil de bir başka konu hakkındaysa sevgiyi güçlendirir. aynı acıyı paylaşmaktır.
