-bu kim?
-kız arkadaşım. seninle tanıştırmaya getirdim
-çok mu aradın bunu?
-nesi var? güzel değil mi?
-saçmalama abi ya! hiç zevkin yok mu senin?
-kızım bak, kızın yanında da böyle nevale gibi durma canımı sıkma benim.
-ben karışmam, şimdiden uyuz oldum kıza.
evdeki tembihlere aldırmayan kız kardeşin, buluşmanın sonuna doğru sevgilinin üzerine yürümesi, 'nerden buldun bu kazmayı?' şeklindeki iltifatları, 'bu falancadan bile kötü' diyerek ex sevgilileri ortaya sayıp dökmesi, sevgilinin anında exler arasına karışması ve koşarak ordan uzaklaşması. bunların hepsi, evet hepsi, bir anda olur ve biterken, ağız beş karış açık bakakalınması.
sevgili: bak bebeğim bu hede, hadi kaynaşın bakalım.
sevgilinin kardeşi: abla hede bu mu ? hebele abla da bu abi den hoşlanmış.
sevgili: söyle ona onun sevgilisi varmış de.
ben: o değilde neden benim sevgilim var, senin sevgilin olsun ya.
zannımca felaket senaryolarında anne ve kız kardeşi ayıran nokta; erkeğin evlenme veya bağlanma yaşıdır. eğer erkeğin gideceği yoksa kardeş, sevgiliye 'aman bana ne' şeklinde bakabilir, belki arkadaş bile olur. ama erkek gidiciyse düşmanlık katsayısı anne ve kız kardeş için eşdeğerdir.
bi de kimi kardeşler vardır ki, abisiyle ilişkisi bitse de kızla görüşmeye devam eder, kanka olur, abisinden çok kızla görüşür. acayiptir. korkulur bunlardan.*
ne olursa olsun beğendirememektir. çoğu zaman beğendirmek gibi bir ihtimal zaten yoktur. en fazla "eh işte" seçeneği vardır. kız kardeş ablasını/abisini sevgilisinden kıskanacaktır büyük olasılıkla, "aaa bu sana yakışmaz!" diyecektir hep. her şeye bir kulp takacaktır.
zor bir durumdur. genelde suratlarda aptal gülücüklerle saçma sapan muhabbetler yapılır. ikiside birbirni sevmezler. bu işin tek çaresi vardır.
(bkz: my sister s hot friend)*
