tarif edilemez bir duygudur. tarif etmek için niceleri şair olmuştur. benim özlemimi dizelere döken, nazım hikmet, özdemir asaf, ümit yaşar oğuzcan şiirleridir. birlikte okuduğumuz şiirleri... birlikte sevgililer gününde aldığımız şiir kitaplarına not bırakmak, ummadığı bir anda karşısına çıksın, beni hatırlasın diye. özlemek güzel şey. kıymetini bildirir sevgilinin.
en çok da kokusunu özlersin. saçlarını koklamayı...
uzak mesefa iliski yasayan insanlarin sıkça karşılaştığı durumdur.
hep özlersiniz: sabah uyaninca, gece uyumadan önce. yemek yerken, su bile icerken hep akliniza gelir.
güzel sesi, gülüsü kulaginizda cinlar.
teninin kokusunu özlersiniz, bakisini, konusmasini ve her seyini özlersiniz.
hep özlersiniz.
sürekli özlersiniz.
uzak oldugu icin kalkip gidemezsiniz, özleminizi gideremezsiniz, hep bir bosluk hep bir yalnizlik...
insanın ders çalışmadığına, işe gitmediğine, sıçmadığına, yemek yemediğine delalet eder.
ya otobüstedir, ya yastığa kafasını yeni koymuştur. boşluktadır yani.
yani boştur olum. valla bak.
hep böyle "abi sevgililik boş yeaa" diyen salak tiplerden gıcık almakla 22 yıl harcadım. en son gördüklerimden sonra ben de o salaklardan birisi oldum. hehehe, "ne gördün ki amk" derler. derler, gördüklerim bana yeter.
Efendim boş zamanlarınızda yapmamanız gereken top 5 ten biridir . Özellikle gece yarısından sonra ise sıralamada 1 numarada gelir . Yapmayın anam , yapmayın gülüm .
kronik bir hastalık gibidir. öyleki sürekli hissedersin, ama bazen sancısı öyle bir vurur ki; kıvranırsın. hiçbirşey yapmak istemezsin. önünde bekleyen tüm işler gözünde büyür, gözlerin ağırlaşır, ruhun daralır, uzanıp uyumak istersin yatağa kavuşamazsın. yatağa kavuşursun uyuyamazsın.
zordur ama keyiflidir gene de.
onunla konuşmak istersin; telefon yetmez ya da gönderdiğin mesajlar...o'nu görmek istersin yanında, imkansızdır, daha çok zaman vardır. göresin gelir, içine atmak zorunda kalırsın. içine attığın sürece bağırmak istersin, bağırırsın, kimse duymaz, sadece o hisseder. tam da o an telefonunun ışığı yanıp söner; 1 mesaj alındı ibaresini görürsün. o'ndan gelen mesajla yetinmeye çalışırsın. yazıyla duygular ne kadar anlatılırsa o kadar anlatmaya çalışırsın, bir şeyler yarım kalır hep. susmak zorunda kalırsın.
budur işte o'nu özlemek... özleyeceğini bile bile her yeni güne
uyanmak. tek tesellisi o'nun varlığıdır.
yanındayken bile hissettiğimdir.
ama neyini özlediğini düşündüğünde dolu dolu herşeyini diyebilmek kadar özlemek.
sağ kaşının altındaki yaradan siz araba kullanırken yanınızdaki koltuğa yan oturup sizi izlemesine kadar.
içinde bulunduğum durumdur. bir insana nasıl bu kadar alıştım, bağlandım, sevdim anlayabilmiş değilim. sadece yanında olmak varlığını bilmek bile yeter ya hani huzur verir insana, o huzurdan o kadar mahrumum ki içimi parçalıyor resmen. fotoğraflara bakmak anıları düşünmek yetmez oldu. sarıldığımız anları hayal edip yastığa sarılmak göz yaşlarını tutamamak nedir.. resmen işkence.
gerçekten sevgili olan insanların ayrı geçirdiği 1 saatten sonra başlayan özlemdir. özetle sürekli beraber olmak istemeden mütevellit özlemde süreklidir.
