2 gecedir uğraşıyorum bu süpriz için. onumuzde 4 ay kadar tatil var. tatiller ayrılık oluyor haliyle bizim için. memlekete gitmeler, stajlar falan derken. tabi arada görüşeceğiz bikaç kez ama düz hesap, 120 gün görüşemiyeceğiz. üşenmedim, gittim eczaneden kapsül ilaç aldım.5 paket. 120 den biraz fazla kapsül var içinde. dun gece tek tek acıp hepsini iclerini boşalttım. üff üff diye de üfledim tek tek hepsinin içine. aman ona bişey olmasın diye. ve bu gün tek tek hepsini birer notla dolduruyorum. 120 tane notcuk kapsüllerin içinde. yazıyorum. yuvarlayıp kapsüle koyup kapatıyorum. bir kaç notu da yazayım hazır uzun yazmaya karar vermişken
- uzatsan yanagını, 1 ısırık alsaydım
-çifter çifter almıyosun umarım ilaclarını!
-bugün bana upuzuun bir mesaj at sevgilim
-bugün hava cok sıcak 11-4 arası dısarı cıkma vsvs.
ve de yarın götürüp vereceğim hepsini. sevgilim, hergün bir doz al. sakın ikişer ücer acma.. bu da böyle bir anım işte.
terk edildikten sonra bir boka yaramayacak sürprizdir.
bendeniz ise deliler gibi, can verircesine sevdiğim yarim için, ilk yıldönümü hediyemiz adına bir video şeettiydim. koskoca şehirde gittiğimiz tüm mekanları, oturduğumuz tüm bankları, para çektiğimiz atm lerden otobüs beklediğimiz duraklara kadar olan her yeri adım adım tüm şehri baştan sona ve 2 günde yürüyerek fotoğrafladım ve bunları, sonunda benim ard arda kartlar göstererek ona varlığını kutladığımı belirten kelime bütünleri yazdığım cümlem ile ilişkilendirerek yaptım.
şimdi versin götüme sokmam yeminle. niyesi de bana kalsın.
ama yine de
(bkz: totally worth it)
o mutluluğu yaşamasıydı tek isteğim o an, olduydu.
