bazen o kadar sıkmak istersiniz ki bi anda hücresel olarak içinize girmenizi istersiniz. şayet en son bu eylemi yaptığım da istemeyerek ayrılmak zorundaydık. o kadar sıkı sarılmıştım ki sanırım kemiklerini kırıcaktım. ellerimi boşa aldım ve o da gitti.
Özlenen, ihtiyaç duyulandır. Her daim, ama bazen çok daha fazla. Nefesin kesilircesine sarılmak istersin. Tüm hücrelerin titresin, vücudunuzun birbirine değdiği her bir nokta kendini bulsun istersin. Hep istersin de bazen daha çok istersin.
hele bir veda anında ise.. bırakamaz kollarınız, bedeniniz. kokusunu son bir kez çekersiniz içinize, daha derinlere işlesin diye. öyle sıkı sarılmışsınızdır ki, bıraktığınızda bedeninizde gibidir halen bedeni, soğumaya yüz tutmuş sıcaklığıdır geride kalanı.
en çok özlem duyduğum olaylarda biridir.Onun yokluğunda ellerinin,kafasını göğsüne yasladığı yerin boş olması tarifi imkansız bir şey.iki kişininde birbirine sağladığı sımsıcak duygular,güven...ah ulan ah allahsız
